Η κηδεία μιας τράπεζας

Το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας ήταν πλούσιο όπως πάντα. Καθώς μάθαμε βεβαίως βεβαίως. Χταπόδια, καλαμάρια, γαρίδες, χαλβάδες, ταχίνι, ταραμοσαλάτα, κουλούμπρες και άλλα πολλά. Προηγήθηκαν επίσης πλούσια γεύματα κρεάτων, μεζέδων, ορεκτικών και διάφορων γλυκών και φαγητών όλο το τριήμερο με αποτέλεσμα οι συμπολίτες μας να μείνουν ευχαριστημένοι διπλά και τρίδιπλα.

Αυτά τα τριήμερα των Καρναβαλιών είναι τόσο διασκεδαστικά στο νησί μας. Τρώμε, πίνουμε, διασκεδάζουμε, καρναβαλιζόμαστε, είμαστε και λίγο θεοσεβούμενοι τρόπον τινά, καμιά εκκλησία, κανένα μνημόσυνο, λίγη νηστεία. Πετάμε και έναν χαρταετό να το παίξουμε καλοί γονείς… Ακολουθεί όργιο αναρτήσεων αναλόγως στιγμής και ώρας. Σπάμε και καίμε τα ρημάδια τα λεφτά μας. Και το μεγάλο γεγονός, οι κηδείες τραπεζών. Αυτό σημαίνει ολοκληρωμένο τριήμερο Καρναβαλιών. Τρως, πίνεις, ξεδίνεις, κηδεύεις και μια τράπεζα, σου βγαίνει και ένα πόρισμα, εσφαλμένο βέβαια το οποίο παράγγειλες εσύ όπως πάντα και μετά κάθεσαι να το χωνέψεις.

Ακολουθεί η χώνεψη λοιπόν και το μοιρολόι. Ήταν καλή η μακαρίτισσα, είχε καλές μετοχές, δυνατά κεφάλαια, όμορφους τραπεζίτες, ικανούς διευθυντές, πιο δυνατούς κουμπάρους. Νηστεία, νεράκι, λίγη γυμναστική… και ξύλο στο χέρι το άτιμο που ψήφισε τους προηγούμενους. Και για του Συνεργατισμού τα δισεκατομμύρια που χαθήκανε, ανακαλύπτεις τελικά τους πραγματικούς ενόχους. Δάνεια σβησμένα και χαρισμένα, κόκκινα πολιτικών και επιχειρηματιών, συγγενών μουχταρέων και περιουσίες χαμένες από υπερβολική εκτίμηση ακινήτων. Αλλά περισσότερο φταίνε αυτοί που επιτρέψανε τα φαγώματα και αυτοί που αφήνανε το νεκρό πτώμα (άκουσον άκουσον, και ζόμπι πράματα τώρα) να καταπίνει. Μα η ανάλυση περί των πραγματικών ενόχων πάει αλλού… σιγά μην φταίνε οι πολιτικοί (ψήφιση κρατικοποίησης, ψήφιση χρηματοδότησης και κλείσιμο). Ο Ερντογάν φταίει, τόσο κακός που είναι… οι Ισραηλίτες φυσικά είναι έτοιμοι να μας προστατεύσουν, οι γιατροί ρε παιδί μου να τα θέλουν όλα δικά τους… φταίνε όπως πάντα οι καθηγητές και οι δάσκαλοι.

Και το σαρανταήμερο αργά και βασανιστικά ένεκα νηστειών θα περάσει και θα έρθει η ανάσταση του τόπου. Όπως πάντα. Δεν χρειάζεται και πολύ. Μια σούβλα, λίγη ζιβανία, ένα μνημόσυνο αγνοουμένων, ένα δυο τηλεφωνήματα, μια δυο σημαντικές εμφανίσεις με γραβάτες και ακριβά βουλευτικά αυτοκίνητα. Χειραψίες, χαμόγελα, υποδοχές. Φίλοι; Φίλοι. Αναλόγως εποχής, πριν ή μετά το 2013, σχηματίζονται ξανά οι συμμαχίες, τα στρατόπεδα, τα συμφέροντα, τα ρουσφέτια.

Ενθάδε κείται ο μπατίρης ο Συνεργατισμός και παραδίπλα η κακομοίρα η Λαϊκή. Εθνικό μνημόσυνο κάθε χρόνο στο τριήμερο των Καρναβαλιών και στεφάνια από λαλέδες και αγκιναρόφυλλα την Καθαρά Δευτέρα. Οι τεθλιμμένοι κουμπάροι, νονοί, πελάτες, κουρεμένοι, δαρμένοι συμπατριώται. Εισφοραί μόνον υπέρ των τεθλιμμένων κομμάτων και των αναγκών των υπόλοιπων τραπεζών. Για να έχουμε εύρωστα ευαγή τραπεζικά ιδρύματα και καλούς διαχειριστές της περιουσίας του κόσμου για τον επόμενο χρόνο.