Είμαι πολύ λυπημένος σήμερα. Πάρα πολύ. Ένας άνθρωπος μπορεί να αντέξει πολλά. Αλλά αυτό πια, είναι αδύνατο να το αντέξω.
Ο (Λ)Άθως Αντωνιάδης με έκανε block στο Twitter! Θα μου πείτε, σιγά τα ωά. Άλλωστε, είναι ο μοναδικός άνθρωπος –και μάλιστα όχι μόνο στην Κύπρο– ο οποίος έχει περισσότερους blocked από ό,τι followers.
Και μαζί με τον Trump είναι επίσης ο μοναδικός ο οποίος έχει δικό του hashtag από τότε που εμφανίστηκε #blockedbyAthos. Μιλιούνια μιλάμε. Δεν τους ξέρω όλους. Αλλά σχεδόν όσοι ξέρω είναι μέσα πια.
Παίζει να είναι περισσότεροι και από εκείνους που κάποτε είχαν Nokia 3310.
Όλα αυτά είναι και πρόσθετοι λόγοι, αν με ρωτάτε. Την ώρα που έντρομος διαπίστωσα ότι με είχε μπλοκάρει, μου έγραφαν κάτι σχόλια του τύπου «μα δεν σε είχε μπλοκάρει και εσένα;». Όχι ρε. Δεν με είχε μπλοκάρει. Χαιρέκακοι! Εν ανάγκη να μου το φακκάτε; Τι κόσμος!
Και γιατί με μπλόκαρε; Διότι έκανα ένα αστείο. Δεν έχουν ίχνος χιούμορ εκεί στο 50% του ΔΗΚΟ –το ΝικολοΔήΚΟ– είναι γεγονός, αλλά τόσο μίσος πια βρε (Λ)Άθως μου, που θα έλεγες και εσύ;
Για όσους και όσες δεν ξέρετε την ιστορία, τις προάλλες κάποιος γάιδαρος είχε σπάσει το (αριστερό) καθρεφτάκι του (Λ)Άθως. Και εκείνος έβαλε τη φωτογραφία στο twitter, με ένα σχόλιο το οποίο έκανε το κυπριακό ίντερνετ να διασκεδάσει όσο ελάχιστες φορές αυτά τα δύσκολα χρόνια.
Δεν ήταν αυτή η πρόθεσή του αλλά του πιστώνω το αποτέλεσμα. Το σχόλιο ήταν το εξής: «Χθές το βράδυ ”άγνωστοι” βανδάλισαν το αυτοκίνητο μου (φωτογραφία).Στο συνεργείο το σχόλιο ήταν ”μα πόσο μίσος αυτός που το έκανε?Δεν άφησε ούτε καλώδιο.” Δεν πρέπει να επιτρέψουμε ποτέ επιστροφή στις πρακτικές της δεκαετίας του ’70.Ευθύνη όλων μας η προστασία της Δημοκρατίας μας».
Συγκρατήθηκα και δεν έγραψα ούτε μια λέξη, παρ’ όλη τη γελοιότητα του μηνύματος. Δεν κάνεις πλάκα μ’ αυτά είπα, όπως και να έχει.
Μέχρι που αντιλήφθηκα πως ο λόγος που έκανε πλάκα το σύμπαν –slow δεν με λες εδώ, είναι κάτι πολύ χειρότερο φοβάμαι– ήταν το ότι όταν άνοιγε κανείς τη φωτογραφία η πόρτα και το αριστερό φτερό φαίνονταν παντού γδαρμένα από άλλο αυτοκίνητο. Κάτι που συνέβη σε όλους μας σε κάποια φάση. Οι του συνεργείου μάλλον του έκαναν πλάκα και αυτοί. Εγώ όμως τι φταίω;
Έβαλα λοιπόν και εγώ στο twitter τη φωτογραφία που βλέπετε: ένα αριστερό καθρεφτάκι. Με το καλώδιο εννοείται, διότι άλλωστε το καλώδιο ήταν το κλειδί για να καταλάβει ο (Λ)Άθως μου (σόρι για το «μου» αλλά είναι η φόρτιση, έτσι το αισθάνομαι) ότι επρόκειτο για πολιτική τρομοκρατία «αγνώστων» (sic) η οποία μας οδηγεί στη δράση της ΕΟΚΑ Β’.
Και –τι το ήθελα;– έγραψα: «ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΙΔΗΣΗ: Βρέθηκε! Μεταφέρεται τώρα στο Μουσείο Αντίστασης μαζί με το καλώδιο! Ο φασισμός δεν θα περάσει! @AthosAntoniades». Η συνέχεια είναι αυτή που σας περιέγραψα. Με τιμώρησε τόσο άκαρδα για ένα αστείο. Ίσως διότι είχε πολλά likes και retweets αλλά, WTF, ήταν ένα αστείο!
Και πολιτικός μάλιστα; Χιούμορ μηδέν; Κάνεις τον άλλον block και τον αφήνεις να ξυπνάει το πρωί και να μην μπορεί να έχει πρόσβαση στη σοφία των γραφόμενών σου; Δεν έχει σημασία η ορθογραφία, δεν τον ακολουθούσα για αυτό. Μπορούσα να αποκρυπτογραφήσω τι έλεγε εγώ, δεν ξέρω εσείς. Δύσκολα αλλά μπορούσα. Πώς λύναμε κάποτε Sudoku;
Ή πώς μελετάς λ.χ. τη «Μήδεια» του Ευριπίδη; Χωρίς να συγκρίνουμε, ναι, εννοείται. Εκεί όπου ο περισσότερος κόσμος αντιλαμβάνεται πως ο χαρακτήρας παραπέμπει σε ένα τέρας, όταν το ψάξει κανείς και δει προσεκτικά την τραγωδία παγώνει κυριολεκτικά μπροστά στο δεύτερο επίπεδο της ανάγνωσης το οποίο, πέρα από το ότι αποκαλύπτει το μεγαλείο του συγγραφέα, σε κάνει να κατανοήσεις την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης. Μαζί και το ότι ακόμη και αυτός ο χαρακτήρας είναι συγκλονιστικά πολυεπίπεδος και, ναι, απίστευτα ανθρώπινος σε διάφορα σημεία. Έτσι.
Ναι, δεν έχει σχέση με τον Ευριπίδη ο (Λ)Άθως. Όταν έκλεισε ο Ελευθερουδάκης στην Αθήνα, θυμάστε που είχε κάνει ένα ανάλογο post και έλεγε πως πέρασε ατέλειωτες ώρες εκεί διαβάζοντας –δεν ξέρω εάν νόμιζε ότι ήταν βιβλιοθήκη ο Ελευθερουδάκης– αλλά κρίνοντας από τα όσα γράφει και το πώς τα γράφει, μάλλον τα εικονογραφημένα θα διάβαζε.
Και τον «Πινόκιο» σίγουρα. Ευαγγέλιο στο ΝικολοΔήΚΟ. Αν μάλιστα κρίνω και από το επίπεδο και το πώς διαστρεβλώνουν τα πάντα εκεί, σίγουρα διάβασε σε βιβλία και τον «Ηγεμόνα» του Μακιαβέλι αλλά ούτε αυτόν τον κατάλαβε. Άλλο παρεξηγημένο βιβλίο. Τέλος πάντων.
Η ουσία είναι πως πέρα από το σοκ, έχω μείνει με ένα τεράστιο κενό, συναισθηματικό κυρίως αλλά όχι μόνο. Γι’ αυτό θα ήθελα να εξευμενίσω την κατάσταση και στην ανάγκη να εξαγοράσω –με την καλή έννοια, όχι αυτήν που λέει το ΕΛΑΜ, ο Λιλλήκας κ.λπ.– το unblock του.
Να παραδεχθώ αν χρειάζεται και δημόσια πως ο ανόητος εκείνος που του έτριψε το αυτοκίνητο –και πόσο μίσος πια, πήρε και το καλώδιο, το έτριψες βρε ζώον, άσε το καλώδιο– μας οδηγεί στη δεκαετία του ’70, την ΕΟΚΑ Β’ και μιας και ο Μακάριος δεν ζει πια, στην προσπάθεια να ανατραπεί ο (Λ)Άθως. Υποθέτω.
Ή να του το πάρω εγώ στο συνεργείο μου, όπως εγώ και εσείς πήραμε το δικό μας, όταν μας έτυχαν παρόμοια. Ο φασισμός δεν θα περάσει, (Λ)Άθως μου. Χίλιοι (Λ)Άθοι θα συνεχίσουν τον αγώνα σου! No pasaran!
Θα το ξανασκεφτείς;
