Ας αρχίσουμε αναγνωρίζοντας το βασικό: μ’ αυτή την ιστορία της απόσυρσης της στήριξής του στον Νίκο Αναστασιάδη ο κ. Γιαλλουρίδης κατάφερε κάτι θεαματικό.
Κατάφερε να αποσπάσει από τον Τύπο, μαζεμένη, όση προσοχή δεν του είχε δώσει όλα αυτά τα χρόνια. Έστω και δεκαετίες μετά, είναι σίγουρα κολακευτικό για τον ίδιο, ως επίτευγμα.
Δεν μπορώ να πω το ίδιο και για τον Τύπο βέβαια.
Για την ακρίβεια, δεν έχω καταλάβει γιατί ασχολήθηκαν οι συνάδελφοι με το γεγονός ως είδηση, πόσω μάλλον σε αυτή την απίστευτη έκταση. Όταν μιλάμε για ένα παραπολιτικό γεγονός, επί της ουσίας, Ούτε καν είδηση.
Είδηση θα ήταν να το έκανε η Κωνσταντίνα Ευριπίδου λ.χ. η οποία επίσης υποστηρίζει Αναστασιάδη. Αλλά, ο Χριστόδουλος Γιαλλουρίδης; No offence κιόλας αλλά… Η είδηση με τον κ. Γιαλλουρίδη ήταν πριν γίνουν όλα αυτά. Αλλά ελάχιστοι την πρόσεξαν. Ήταν πως υποστήριζε Αναστασιάδη. Αυτό!
Διότι οι απόψεις του είναι γνωστές, σ’ όσους τον ξέρουν βέβαια και ουδείς εξ αυτών θα περίμενε ότι θα μπορούσε ποτέ να υποστήριζε Αναστασιάδη. Καμία σχέση. Και εγώ, δεν συμμερίζομαι τα όσα ακούστηκαν, ότι του έταξε, λέει, την πρεσβεία στην Αθήνα.
Λέω, δεν τα συμμερίζομαι (και) διότι δεν τον είδα να αντιδρά καθόλου στη δήλωση του Νίκου του Χριστοδουλίδη ότι εκείνος –ο κ. Γιαλλουρίδης δηλαδή– προσέγγισε το επιτελείο Αναστασιάδη και ζήτησε να στηρίξει τον Πρόεδρο. Λογικά εάν είχαν πρεσβεία να του δώσουν, θα του έλεγαν αυτοί πρώτοι.
Έτσι δεν είναι; Πήρε ο άνθρωπος δηλαδή και τους είπε τι; Είμαι ο Χριστόδουλος Γιαλλουρίδης και επειδή όσοι με ξέρουν, ξέρουν ότι με τον Αναστασιάδη μας χωρίζει άβυσσος (αναλόγως περιόδου, θα έλεγα εγώ και το σχόλιο είναι για τον Αναστασιάδη) και άρα, αν μου δώσετε την πρεσβεία στην Αθήνα, θα σας στηρίξω; Α, όχι. Όχι. Διαδόσεις θα ’ναι όλα αυτά.
Για σταθείτε, έχει δήλωση. Δεν ζήτησε να είναι ο ίδιος στη λίστα, είπε. Το διαβάζω μόλις σε σάιτ. «Υποστήριξα τον Αναστασιάδη για τη δήλωση που έκανε και ζητούσε απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής και άρση των εγγυήσεων. […] Η υποστήριξή μου ήταν συμβολική για να χαιρετίσω μια νέα πιθανή πολιτική».
«Πιθανή»; (sic)
Δηλαδή δεν ήξερε αν άλλαξε η πολιτική του αλλά τον υποστήριξε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας επειδή του άρεσε μια δήλωση; Φοβερή υπευθυνότητα!
Είπαμε, πείθει πολλούς με τη φουστανέλα το τελευταίο διάστημα. Αλλά τόσο; Ούτε αυτό δεν το συμμερίζομαι. Είναι Κυπραίος βεβαίως και είμεθα αφελείς εκ φύσεως και ευκολόπιστοι, ζοππόβορτοι που μας έλεγε και ο Δέρβης αλλά, αυτός, ζει στην Αθήνα χρόνια και χρόνια. Είναι δυνατόν; Ούτε κι αυτό το πιστεύω. Και εδώ μένω με την απορία.
Είναι σαν να πάω εγώ να στηρίξω Νικόλα, πώς να σας το πω. Τόσο κουλό και ακατανόητο, δεδομένων των απόψεών μας. Θα μου πείτε δεν έχουν και κοινά όλοι οι άνθρωποι; Πώς δεν έχουν; Και εγώ με τον Νικόλα π.χ. Και εγώ λέω κάνα ψέμα. Εντάξει, εγώ δεν λέω δέκα το λεπτό.
Και εμένα η μάνα μου νομίζει –η καημένη και παρότι δεν είναι καν Κυπραία– ότι είμαι διάνοια. Άλλο κοινό. Ένα αίσθημα αυτοσυντήρησης όμως και κυρίως ευθύνης έναντι του τόπου δεν θα την οδηγούσε ούτε καν στη σκέψη να με προωθήσει για δημόσιο αξίωμα, ακόμα και εάν εγώ πίστευα ότι έκανα. Που ευτυχώς δεν. Έχω όμως, ναι, άλλα καμένα κυκλώματα.
Και για να πάμε πίσω στο θέμα μας και αφήνοντας κατά μέρος και αυτό το μυστήριον –το γιατί να πάει ο Γιαλλουρίδης να στηρίξει τον Αναστασιάδη και να φύγει μετά προτρέποντας τον κόσμο, influencer θα την είδε και αυτός μάλλον, να πάει στη γραμμή Νικόλα μέσα από έναν πατριωτικό δεκάρικο για γερά στομάχια– οφείλουμε να φτάσουμε και στο μοναδικό ίσως σοβαρό στοιχείο αυτής της ιστορίας.
Και δεν είναι άλλο από το γιατί ο Νίκος Αναστασιάδης να αποδεχόταν τη στήριξη του κ. Γιαλλουρίδη. Όχι ότι δεν σας αξίζει αυτό που πάθατε, Πρόεδρε. Και λίγο είναι υπό τας περιστάσεις. Αλλά, από πού και ώς πού; Ναι, την Κλαίρη την προσπέρασα, έχετε δίκιο, ένιωθα μια αδιαθεσία το πρωί και είπα να κάνω ότι δεν το κατάλαβα, μην έρθει το εγκεφαλικό και με βρει.
Καλά να πάθετε, Πρόεδρε. Διότι όπως λέει και η παροιμία, όποιος νύχτα περπατεί λάσπη και σκ… πατεί. Μια, δυο, τρεις, εξακόσιες πενήντα χιλιάδες με τον λαϊκισμό και τις μεταμφιέσεις, κάποτε θα ερχόταν και αυτό.
Εγώ δεν το θεωρώ σοβαρό, διότι είπαμε και η αποχώρηση είναι αστεία και η αφορμή που δόθηκε –εκείνη η δήλωσή σας για την ΑΟΖ που αντιστοιχεί στην παράνομη οντότητα της «ΤΔΒΚ» η οποία τίποτα πέραν ενός εξυπνακίστικου κομπασμού δεν ήταν– ούτε η αφορμή λοιπόν δεν ήταν σοβαρή.
Όμως, δεν μπορείτε, εσείς και οι πολιτικοί ευρύτερα να μας θεωρείτε τόσο βλήτα, Πρόεδρε. Ή μάλλον μπορείτε, διότι είμαστε.
Αλλά δεν μπορείτε να μας το λέτε τόσο απροκάλυπτα, ξανά και ξανά. Ή μάλλον μπορείτε, διότι δεν θα καταλάβουμε κάτι.
Αλλά, δεν πρέπει έστω. Ξέρετε τι εννοώ.
Υστερόγραφο: Η Ευριπίδου είναι εκεί, σταθερή, Πρόεδρε; Ναι; Αυτά είναι!
