Μπράβο Στέλιο! Διένειμες 750 χιλιάδες ευρώ και φέτος. Για την ειρήνη. Για τη δικοινοτική προσέγγιση. Δεν αξίζει; Φυσικά και αξίζει. Από δέκα χιλιάδες ευρώ σε 75 ομάδες! Μακάρι όλοι οι πλούσιοί μας να άνοιγαν το ταμείο τους έτσι γενναιόδωρα όπως εσύ. Ξαφνικά με ζώνει μια θλίψη. Διανέμεις αυτά τα χρήματα χωρίς αντίκρισμα για εννέα χρόνια και ποιο το αποτέλεσμα;
Αντί να πηγαίνουμε μπροστά, πάντα μπροστά, πήγαμε πιο πίσω. Κοίταξε αυτό μας το χάλι. Περνούμε μέρες που το όνειρο της ενωμένης Κύπρου έχει σχεδόν βουλιάξει. Αφήσαμε τη λύση. Μιλάμε για χωρισμό. Μάλιστα και για την προσάρτηση του βορρά στην Τουρκία. Δεν νομίζω ότι η δικοινοτική προσέγγιση έχει προχωρήσει σε σύγκριση με παλιά. Από τη μια εσύ διανέμεις χρήματα, αλλά από την άλλη πλησιάζουμε λίγο περισσότερο στη μονιμοποίηση του στάτους κβο. Τώρα είμαστε πιο κοντά στη διχοτόμηση σε σχέση με εννέα χρόνια πριν. Στην καταγραφή της διχοτόμησης. Δεν υπάρχει μια αναποδιά σε αυτό και κατά τη δική σου άποψη; Μήπως χάνουμε το αγωνιστικό μας πνεύμα ενόσω οι προσπάθειες για λύση γίνονται επαγγελματικές; Μήπως μας ελκύουν τα αγαθά του στάτους κβο; Τι θα κάνουμε αν εκείνοι που προσπαθούν να γκρεμίσουν το στάτους κβο γίνουν αιχμάλωτοί του; Εσύ μοιράζεις χρήματα. Και από την άλλη να ρέουν χρήματα και από τα ταμεία. Να γυρίζει αυτός ο τροχός ενόσω διαρκεί το στάτους κβο. Τότε πόσοι θα μείνουν που θα δώσουν τη ζωή τους για την ενωμένη Κύπρο; Κατά τη γνώμη μου, δεν μας ωφέλησε καθόλου ο επαγγελματισμός των οπαδών της ειρήνης, αγαπητέ Στέλιο. Αν καταφέρναμε να προχωρούσαμε λίγο την ειρήνη, ας πήγαινε στα κομμάτια. Δεν υπάρχει καμία απολύτως αύξηση στον αριθμό των Ελληνοκυπρίων που περνούν από τον νότο στον βορρά! Τις προάλλες είδα μια φωτογραφία που τράβηξε ένας αδελφός Ελληνοκύπριος στον Πενταδάκτυλο και εξεπλάγην. Διότι δεν υπάρχουν και πολλοί Ελληνοκύπριοι που να βγάζουν φωτογραφίες εκεί. Φαίνεται ότι δεν περνούν και πολλοί απ’ εκεί. Οι Ελληνοκύπριοι δεν έχουν το ένα χιλιοστό των φωτογραφιών που έβγαλαν οι Τουρκοκύπριοι στη Λάρνακα, στη Λεμεσό και στην Πάφο.
Χθες κουβέντιαζα με έναν φίλο Ελληνοκύπριο. Σάστισα μόλις μου είπε ότι θα ψηφίσει τον Παπαδόπουλο σε αυτές τις εκλογές. Μέχρι σήμερα ήταν εξ εκείνων που αγωνιούσαν για την ενωμένη Κύπρο, δηλαδή για τη λύση. Ήταν από τους πρωτοστάτες στις διαδηλώσεις για λύση και ειρήνη. Και σε αντίθεση με εμένα, ήταν πολύ αισιόδοξος. Ήταν πολύ αισιόδοξος ειδικά από το Κραν Μοντανά. Από πού προέκυψε τώρα ο Παπαδόπουλος; Μου κινήθηκε η περιέργεια και τον ρώτησα. Η απάντησή του με εξέπληξε περισσότερο. «Διότι προτείνει λύση δύο κρατών», είπε. «Είσαι σοβαρός; Εγώ δεν το άκουσα», του είπα. Επέμεινε ότι ήταν σοβαρός. Εγώ δεν το διάβασα πουθενά. Του ζήτησα να μου στείλει την είδηση, αν τη βρει. «Εντάξει», είπε. Ύστερα σκέφτηκα: «Μήπως μπορεί ο Παπαδόπουλος να έχει πει πραγματικά κάτι τέτοιο;» Γιατί όχι; Δεν γίνεται να το ζήτησε αυτό απαιτώντας την άρση των εγγυήσεων, την πλήρη απόσυρση του τουρκικού στρατού από το νησί και σοβαρή εδαφική παραχώρηση; Ύστερα οι σκέψεις μου συνέχισαν σαν αλυσιδωτή σύγκρουση. Πώς θα το υποδεχτεί αυτό η τουρκική πλευρά, αν ο Νικόλας Παπαδόπουλος προτείνει πράγματι κάτι τέτοιο; Θα το αποδεχτεί; Αν πει ότι «με αυτούς τους όρους δέχομαι χωριστό κράτος στον βορρά». Νομίζω ότι η τουρκική πλευρά ούτε αυτό θα το αποδεχτεί. Διότι πάνω απ’ όλα έρχεται η παρουσία της Τουρκίας στο νησί. Και κανείς δεν θα πει «ναι» στην εσαεί αποχώρηση του τουρκικού στρατού απ’ εδώ!
Όπως βλέπω, δεν δίνεις και μεγάλη σημασία σε αυτά τα ευαίσθητα κριτήρια, αγαπητέ Στέλιο. Δηλαδή, από τα βραβεία σου μπορούν να επωφεληθούν και οι οπαδοί της διχοτόμησης και οι οπαδοί της ένωσης. Έχω να πω το εξής: Θεωρώ ως τα βραβεία με περισσότερο νόημα αυτά που έδωσες για τους μεικτούς γάμους. Κατά την άποψή μου, μακάρι να έδινες βραβεία μόνο γι’ αυτούς. Όσο πιο πολύ αυξηθούν οι ελληνοτουρκικοί γάμοι σε αυτό το νησί, τόσο πιο πολύ θα πλησιάσουμε στην πραγματική ειρήνη. Αυτή είναι η ουσιαστική προσέγγιση. Από μεικτούς γάμους δεν θα γεννιούνται Τούρκοι ή Έλληνες. Κύπριοι θα γεννιούνται!
