Ένα αναπόφευκτο τέλος και μια βρόμικη αρχή

Αγαπητοί αναγνώστες, αφήνω τη σημερινή στήλη μου στην αγαπητή Φαϊζέ Όζντεμιρτζιλερ, την οποία σας σύστησα και στο παρελθόν με μερικά άρθρα της. Η Όζντεμιρτζιλερ είναι μία από τις καθημερινές αρθρογράφους της εφημερίδας μας «Αβρούπα». Κοιτάξτε πώς περιέγραψε το πλιάτσικο, τη λεηλασία και τη διαφθορά στην κατεχόμενη περιοχή.

Πήγατε στην περιοχή Τρικώμου πρόσφατα; Αναφέρομαι στο μέρος που παλιά ονομαζόταν Τρίκωμο και ακόμα ονομάζεται Τρίμωμο από τους Ελληνοκύπριους και στη γύρω περιοχή. Αμέσως μόλις περάσεις τη Σαλαμίνα εκεί, μετά τα πεύκα που γίνονται όλο και πιο αδύναμα, τις πικροδάφνες που λερώθηκαν και τις μιμόζες. Ξαφνικά σαν να γκρεμίζεται ο κόσμος πάνω στο κεφάλι σας, σας κόβεται η ανάσα. Τι έγινε έτσι εδώ, πού είναι η θάλασσα, πού είναι ο ουρανός, πού είναι το χώμα; Αν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που πήγατε για τελευταία φορά στο Τρίκωμο, ετοιμαστείτε και πηγαίνετε ξανά. Αν δεν πήγατε ποτέ ξανά, πηγαίνετε οπωσδήποτε, πηγαίνετε χωρίς άλλο! Μπορεί κάλλιστα να έχετε ανάγκη από ένα τέτοιο σοκ, είναι το πιο αποτελεσματικό μέσο για να ταραχτεί και να συνέλθει ο άνθρωπος. Αν ακόμα νομίζετε πως αυτό εδώ το μέρος είναι Κύπρος, ετοιμαστείτε και πηγαίνετε να μην αναγνωρίσετε τον εαυτό σας, τη χώρα σας! Εκείνο το μέρος είναι μια άλλη χώρα, ένας άλλος κόσμος, μια 'εντελώς νέα' και ασουλούπωτη οικιστική περιοχή, εντελώς νέοι άνθρωποι. Πηγαίνετε αν θέλετε να δείτε το θαύμα της εποικιστικής πολυπολιτισμικής αποικιοκρατίας! Εκεί δεν μπορείτε να βρείτε και κάποιον που καταλαβαίνει τη γλώσσα σας, πηγαίνετε ενσυνείδητα, μάλιστα πάρτε και ένα λεξικό ρωσικών ή περσικών όταν πάτε. Όμως μην αμελήσετε, πηγαίνετε οπωσδήποτε, διότι εκεί υπάρχουν πολύ σοβαρά πράγματα τα οποία δεν είδατε μέχρι σήμερα ή δεν θέλατε να δείτε. Εκεί θα δείτε πρώτα και κύρια την ανάποδη τύχη της ΤΔΒΚ που ο ομφάλιος λώρος της κόπηκε με πλιάτσικο και χτίστηκε πάνω σε παράνομα οικόπεδα. Σαν να είναι μια ταινία που δείχνει πολύ καλά ότι μια ξεφτίλα εύκολα κερδίζεται και εύκολα χάνεται.

Εκεί υπάρχει μια χώρα που χάθηκε, χάθηκε και το μισό νησί που θεωρείται ότι 'κερδίσθηκε' αν και χαρίστηκε σε μια άλλη χώρα, εκεί υπάρχει ένα κομμάτι νησιού που 'δεν μπόρεσε να γίνει πατρίδα' με ξένες σημαίες, με κακοφτιαγμένες προτομές, με αχρείαστα τζαμιά, με μεταφερόμενο πληθυσμό. Υπάρχει ένα τραγούδι αιχμαλωσίας, μια χαλάρωση, ένα μνημείο ωμότητας, μια προδοσία νερού και ψωμιού, υπάρχει προδοσία. Αν θέλετε να δείτε πως δεν αγαπιέται μια χώρα, πηγαίνετε, εκεί υπάρχει μπόλικη έλλειψη αγάπης.

Στην περιοχή Τρικώμου υψώνονται άναρχα ουρανοξύστες τους οποίους μερικοί θεωρούν 'ανάπτυξη', ο ένας πάνω στον άλλο, σε σύντομο χρονικό διάστημα δημιούργησαν μια οικιστική περιοχή σαν σαρδελοκούτι. Ιδρύθηκαν ανεξέλεγκτες οικιστικές εταιρείες, έκαψαν τη χώρα με συνεργασία ντόπιων και ξένων εταίρων, όποιος είχε την ευκαιρία ίδρυσε εταιρεία, μετράει συνάλλαγμα, κλείνει χωράφια, επιταχύνθηκε η λεηλασία.

Αυτό εδώ το μέρος είναι η χώρα εκείνων που έκλεψαν περιουσίες, αυτό εδώ το μέρος είναι η χώρα εκείνων που καθώς έκλεβαν περιουσίες άρον-άρον έκαψαν το παρόν τους, που ξεπούλησαν το μέλλον των παιδιών τους.

Εκεί είναι η ΤΔΒΚ που μετατράπηκε σε ένα τέρας που καταπίνει τους ανθρώπους της Κύπρου πάνω σε αδιαντροπιά, κλεψιά 50 χρόνων, εκεί είναι το παρελθόν που σβήστηκε, το παρόν που συγχύστηκε, το αύριο που χάθηκε.

Αυτές οι εταιρείες με πολλούς συνεταίρους, αφού καταπιούν το Τρίκωμο, κατά πάσα πιθανότητα θα πουν δώσε την Καρπασία. Η λεηλασία θα συνεχιστεί μέχρι να μην μείνει ούτε ένα δέντρο, μέχρι να μην μείνει ούτε μια σπιθαμή εδάφους να καλλιεργηθεί και όλα θα τελειώσουν στο πι και φι. Εκεί υπάρχει ένα αναπόφευκτο τέλος και μια βρόμικη αρχή…

(28 Οκτωβρίου 2023/Αβρούπα)