Αυτοδιοικητικές εκλογές στην Ελλάδα: Τι φέρνει η επόμενη μέρα - Η επικράτηση της ΝΔ, η νέα ήττα του ΣΥΡΙΖΑ

Κάλπες στήνονται ξανά σήμερα Κυριακή στην Ελλάδα. Έξι περιφέρειες και 84 δήμοι της χώρας, που την προηγούμενη Κυριακή δεν εξέλεξαν περιφερειάρχες και δημάρχους, αφού δεν έσπασαν το φράγμα του 43% που απαιτείται σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο, θα το κάνουν σήμερα. Περιφερειάρχες θα εκλεγούν στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, Βόρειο Αιγαίο, Δυτική Ελλάδα, Θεσσαλία, Ιόνιοι Νήσοι και Πελοπόννησο. Επαναληπτικές εκλογές θα γίνουν σε μεγάλους δήμους, όπως: Αθήνα, Βύρωνας, Ζωγράφου, Καισαριανή, Νέα Σμύρνη, Νέα Ιωνία, Πάτρα, Δράμα, Καβάλα, Αλεξανδρούπολη, Ορεστιάδα και αλλού. Την περασμένη Κυριακή, η υπεροχή της Νέας Δημοκρατίας ήταν εμφανής σε όλη την Ελλάδα, κάτι που θα επαναληφθεί και σήμερα, σύμφωνα με όλες τις εκτιμήσεις. Για τα αποτελέσματα της περασμένης Κυριακής, τη σημασία τους και την επόμενη ημέρα στην Ελλάδα, μετά τις σημερινές αυτοδιοικητικές εκλογές, συνομιλήσαμε με τη Μαρία Γιαννακάκη, π. βουλεύτρια Πειραιά, γ.γ. Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και μέλος της ΚΕ ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία και τον Κωνσταντίνο, Ντάλτα, Managing Director της εταιρείας επικοινωνίας και διαφήμισης Red Wolf.

Μαρία Γιαννακάκη

Ο λαβωμένος ΣΥΡΙΖΑ

Ο α’ γύρος των αυτοδιοικητικών εκλογών στην Ελλάδα επιβεβαίωσε την κυριαρχία της Δεξιάς στη χώρα. Στους περισσότερους δήμους και περιφέρειες, οι υποψήφιοι που στηρίζονταν από τη ΝΔ επικράτησαν, με μεγαλύτερη ή μικρότερη ευκολία, ενώ στον β’ γύρο η επιλογή, στις πλείστες των περιπτώσεων, είναι μεταξύ επίσημων υποψηφίων και «ανταρτών» του δεξιού χώρου, δηλαδή υποψηφίων που δεν κατόρθωσαν να αποσπάσουν το επίσημο χρίσμα και, παρ' όλα αυτά, κατήλθαν στις εκλογές απέναντι στους επίσημους υποψηφίους του κυβερνώντος κόμματος. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως στην περιφέρεια του Βόρειου Αιγαίου, μία περιοχή ιδιαίτερα ευαίσθητη λόγω του προσφυγικού, ο «αντάρτης» υποψήφιος προέρχεται από το πλέον δεξιό κομμάτι της ΝΔ.

Το φαινόμενο της υψηλής αποχής, το οποίο είχε παρατηρηθεί και σε προηγούμενες αναμετρήσεις, φαίνεται να παγιώνεται και οφείλει να μας προβληματίσει έντονα. Η αποστροφή των πολιτών στα κοινά, η απεμπόληση του δικαιώματος, αλλά και της δημοκρατικής υποχρέωσης, του εκλέγειν, είναι φαινόμενο πολυπαραγοντικό και η πλέον εύγλωττη απόδειξη του θρυμματισμού της σχέση μεταξύ κράτους και πολίτη. Ο πολιτικός κυνισμός που αποτυπώνεται στον αφορισμό «Όλοι το ίδιο είναι», η αδιαφορία των νέων για την πολιτική και τον δημόσιο βίο έχει βαθιά πολιτικές γενεσιουργές αιτίες που οφείλουν να γίνουν αντικείμενο ουσιαστικής μελέτης από τα πολιτικά κόμματα. Ύψιστη και πρωταρχική μέριμνα όλου του δημοκρατικού φάσματος οφείλει να είναι η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των πολιτών στους θεσμούς και η επιστροφή στην ενασχόληση με τα κοινά, με την πολιτική στην καθημερινή ζωή και πράξη, γεγονός που θα αποτυπωθεί και στην κάλπη.

Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, το οποίο παραδοσιακά διατηρεί δυνάμεις στον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, γεγονός που του επέτρεψε ακόμη και στα πλέον δύσκολα, γι' αυτό, εκλογικά χρόνια να συγκρατήσει τα ποσοστά του, σε ορισμένες περιοχές πέρασε μπροστά από το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ενώ το ΚΚΕ εμφανίστηκε με ποσοστά ελαφρώς ανοδικά σε σχέση με τις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές. Σημαντική ήταν η παρουσία υποψηφίων του χώρου της εξωκοινοβουλευτικής/κινηματικής Αριστεράς, οι οποίοι κατέγραψαν σημαντικά ποσοστά σε σχέση με προηγούμενες φορές, γεγονός που, εν πολλοίς, οφείλεται σε επιτυχημένες υποψηφιότητες ανθρώπων με διαχρονική παρουσία σε εμβληματικά ζητήματα (αντιπροσωπευτικό παράδειγμα, ο Κώστας Παπαδάκης, υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων με τον συνδυασμό «Ανατρεπτική Συμμαχία για την Αθήνα», δικηγόρος, διαχρονικός και συνεπής υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ευρύτερα γνωστός από τη δίκη της Χρυσής Αυγής).

«Νικηφόρες επιλογές»

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, υπέστη μία τρίτη συνεχόμενη ήττα. Βαριά λαβωμένος από τις δύο διαδοχικές ήττες στις βουλευτικές εκλογές πριν τέσσερις μήνες, βυθισμένος σε εσωτερική περιδίνηση και πρωτοφανείς καταστάσεις (στην Αριστερά τα φαινόμενα μεταπολιτικής τα αναλύαμε, ούτε τα βιώναμε, ούτε τα ψηφίζαμε), πέραν των γενικών και ιδεολογικών προβλημάτων που έχουν αναδυθεί, οφείλει να αντιμετωπίσει με γενναιότητα και αυτοκριτική ανεπάρκειές του στον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Οφείλει να ομολογήσει ότι εγκατέλειψε ελπιδοφόρες τοπικές πρωτοβουλίες στις γειτονιές που μπορεί να μην σημείωναν αξιόλογα εκλογικά ποσοστά, αλλά ήταν γειωμένες στις τοπικές κοινωνίες και έχαιραν της αναγνώρισης των πολιτών, προκειμένου να συνταχθεί με «νικηφόρες επιλογές», οι οποίες ήταν απαξιωμένες από τους προοδευτικούς πολίτες, μέρος των οποίων αρνήθηκαν να ακολουθήσουν στην κάλπη τα κομματικά κελεύσματα.

Οφείλει να αναγνωρίσει ότι ο παραγκωνισμός των οργανώσεων μελών, οι οποίες κατεξοχήν γνωρίζουν τις τοπικές κοινωνίες, ως «το Κόμμα στη γειτονιά», όπως και του τμήματος Τοπικής Αυτοδιοίκησης και η αντικατάστασή τους, αίφνης και κάποιους μήνες πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές, με παράλληλα σχήματα, δίκτυα και συμφωνίες κορυφής με πολιτικούς παράγοντες, δεν απέδωσαν. Στις περισσότερες περιπτώσεις και σε κρίσιμες περιοχές, π.χ. περιφέρεια Αττικής και Δήμος Αθηναίων, οι επιλογές έγιναν κυριολεκτικά στο πάρα πέντε, με αποτέλεσμα αξιόλογες υποψηφιότητες να καταγράψουν πολύ μέτρια αποτελέσματα.

Δεν θα μας σώσουν οι Μεσσίες

Για όσους αντιστρατευόμαστε ριζικά και ιδεολογικά ότι εκπροσωπεί ο χώρος της Δεξιάς και ό,τι αυτός συνεπάγεται για την κοινωνία, όχι μόνο σε επίπεδο οικονομίας, αλλά και σε επίπεδο ελευθεριών, δικαιωμάτων και κατακτήσεων, οφείλουμε να μην βολευτούμε σε εύκολες ερμηνείες, όπως τον κλιμακούμενο εκφασισμό της κοινωνίας, οι εικόνες των επικροτητών του Μπέου, επανεκλεγέντος δημάρχου Βόλου, την ώρα που ξερνούσε ομοφοβικό οχετό μού είναι πιο αποκρουστικές ακόμη και από τα λόγια του, ή τη συντηρητική στροφή σε όλη την Ευρώπη: Αν θέλουμε να αντιπολιτευτούμε ουσιαστικά και αποτελεσματικά τη ΝΔ, ας μην ανατρέχουμε κάθε φορά, σε τοπικό και εθνικό επίπεδο σε Μεσσίες, σε σωτήρες, σε διάττοντες αστέρες του θεάματος και όχι μόνο, αλλά ας κάνουμε την κοπιώδη ιδεολογική, πολιτική και κοινωνική δουλειά που πρώτη η κοινωνία έχει ανάγκη. Οι καιροί απαιτούν γείωση, επανασύνδεση με τα κινήματα, δουλειά μυρμηγκιού στους χώρους δουλειάς μας και ουσιαστική εμπλοκή μας στους συνδικαλιστικούς μας φορείς.

Κωνσταντίνος Ντάλτας

Μία ψήφος ακόμα στον Μητσοτάκη

Σε ό,τι αφορά τα πολιτικά συμπεράσματα, αυτό που κατέδειξε η πρώτη Κυριακή των αυτοδιοικητικών εκλογών, είναι η συνεχιζόμενη εκλογική κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας. Έχει κυριαρχήσει σε περιφέρειες, έχουν κυριαρχήσει ουσιαστικά οι επιλογές της και είναι μία ψήφος ακόμα στον Κυριάκο Μητσοτάκη, μετά τις διπλές βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα, όπου και στις δύο εμφανίστηκε κυρίαρχος. Πολιτικά αυτό το μήνυμα κρατάμε. Και κρατάμε ακόμα το μήνυμα ότι η έλευση Κασσελάκη δεν έφερε κανένα νέο αέρα, αυτό όμως ήταν λογικό γιατί δεν ήταν δική του επιλογή τα πρόσωπα, δεν ήταν δική του η στρατηγική ή επικοινωνιακή πολιτική για τις εκλογές, άρα ήταν λογικό αυτός ο φρέσκος αέρας που έφεραν οι εσωκομματικές διαδικασίες στον ΣΥΡΙΖΑ, να μην περάσει και στις αυτοδιοικητικές.

Σε ό,τι αφορά τα άλλα κόμματα, το ΠΑΣΟΚ κράτησε τις δυνάμεις του και επίσης δεν κέρδισε κάτι από την υποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ, άρα ουσιαστικά είδαμε με λίγη διαφορά, την εικόνα από τα αποτελέσματα και τα μηνύματα που πήραμε και στις βουλευτικές εκλογές.

Η θολή μέρα του ΣΥΡΙΖΑ

Τα πρώτα μηνύματα δείχνουν ότι ο Κασσελάκης θα δυσκολευτεί να διαχειριστεί το ίδιο του το κόμμα, να περάσει τις απόψεις και τα πρόσωπα που θέλει. Αυτό φάνηκε ήδη. Από κει και πέρα, πολλοί μιλάνε για διάσπαση. Δεν φαίνεται ορατή στο σύντομο χρονικό διάστημα, τουλάχιστον μέχρι τις ευρωεκλογές σε λιγότερο από έναν χρόνο. Εκεί θα κριθεί. Εκεί θα είναι και το μεγάλο του τεστ, αν θα συνεχίσει να κρατήσει γερά την καρέκλα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Αν έχει τώρα εσωκομματικά εμπόδια, σίγουρα θα τα έχει και τότε. Αν είναι μικρά ή μεγάλα, εκεί θα φανεί. Αν θα φτάσει με καλή ορατότητα στις ευρωεκλογές του Ιουνίου ή μπορεί και να μην φτάσει καν.

Υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στον ΣΥΡΙΖΑ, διότι η επόμενή του μέρα είναι θολή. Υπάρχει και μεγάλο πρόβλημα δημοκρατίας, γενικότερα. Γιατί πάντα η αξιωματική αντιπολίτευση είναι εκεί για να ελέγχει, να βρίσκεται απέναντι στην κυβέρνηση. Ως εκ τούτου, μία ανίσχυρη αντιπολίτευση όπως είναι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, συνιστά προβληματική κατάσταση στην Ελλάδα. Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ θα δείξει τους επόμενους μήνες πώς θα πορευτεί. Ο Κασσελάκης είναι ένας πάρα πολύ καλός, επικοινωνιακά, πολιτικός. Δεν έχει καταθέσει ακόμα τις πολιτικές του ατζέντες, τις τακτικές του, το τι θα ήθελε να κάνει. Άρα, όσο δεν το καταθέτει σε ένα κόμμα το οποίο είναι καθαρά ιδεολογικό με πολλές προεκτάσεις και άξονες και, εσωτερικά με πολλές διακλαδώσεις, τότε θα δυσκολευτεί να βγάλει αυτή την ατζέντα και στην κοινωνία. Όσο υπάρχει αυτή η διγλωσσία, η τριγλωσσία στον ΣΥΡΙΖΑ σε επίπεδο ηγεσίας, τότε θα είναι πολύ δύσκολο να περάσει τα μηνύματά του στην κοινωνία. Άρα να συσπειρώσει, άρα να φέρει πίσω αυτούς που έφυγαν τα τελευταία χρόνια από κοντά του.

Η ΝΔ πείθει

Η Νέα Δημοκρατία πείθει γιατί βγάζει μία ασφάλεια κι έχει μια καλή διακυβέρνηση τα τελευταία χρόνια. Έκανε λάθη, έκανε κακούς χειρισμούς, αλλά αυτά τα λάθη και αυτούς τους κακούς χειρισμούς δεν τα έχει πληρώσει. Κι αυτό διότι, στα μάτια των Ελλήνων, σύμφωνα με τα εκλογικά αποτελέσματα, είναι και η μοναδική αξιόπιστα πολιτική λύση. Εάν εμφανιστεί μία άλλη πολιτική λύση αξιόπιστη, εναλλακτική, θεωρώ ότι υπάρχει ένα κομμάτι της κοινωνίας που θα κινηθεί γρήγορα προς τα εκεί. Κι όσο δεν υπάρχει, πάντα ξέρουμε ότι η ασφάλεια είναι πιο ισχυρή επιλογή από μια άλλη, που μπορεί να φαντάζει φανταχτερή αλλά να κρύβει την αξιοπιστία.