Ο Λίνκολν δεν θα ήταν ποτέ κυβέρνηση στην Κύπρο

Μια είδηση τύπου παραπολιτικό είχε γραφτεί την περασμένη εβδομάδα που ανέφερε πως ένας υπουργός της χώρας μας είχε μείνει ιδία τάξη στο γυμνάσιο. Ήταν μια από τις δημοφιλέστερες ειδήσεις και στην ιστοσελίδα του «Π». Συμπτωματικά, σήμερα, μαζί με τον «Π» κυκλοφορεί το περιοδικό «Ώρα για σπουδές», ένας πλήρως καταρτισμένος οδηγός για τους φοιτητές, στον οποίο κάνουμε ρεπορτάζ και για τα επαγγέλματα που οδηγούν στην αγορά εργασίας.

Σήμερα, παράλληλα, στην έκδοση του κυριακάτικου «Πολίτη», υπάρχει η είδηση για την αλλαγή του Twitter σε X που έκανε ο έρμος ο Έλον Μασκ. Και διαβάζοντας για το σχετικό ρεπορτάζ, ο Τζακ Ντόρσεϊ, δεν τέλειωσε ποτέ το πανεπιστήμιο, αφού το εγκατέλειψε, λέει, για να κάνει μια εφαρμογή τύπου Uber. Αν ήταν στην κυβέρνηση Χριστοδουλίδη, θα ήταν ο άχρηστος που δεν κατάφερε ποτέ να τελειώσει το πανεπιστήμιο, ενώ ο γενικός ελεγκτής θα ζητούσε επικύρωση των πτυχίων του.

Το ίδιο θα συνέβαινε και για τον Τόμας Έντισον, αφού ο Αμερικανός εφευρέτης και επιχειρηματίας πήγε στο σχολείο σε ηλικία οκτώ χρονών και έμεινε τρεις μήνες. Ήταν ο τελευταίος στην τάξη και ο δάσκαλος «δεν τον χώνευε». Ο πατέρας του Έντισον πίστευε ότι ο γιος του ήταν κουτός και ο μικρός είπε… ξεκάθαρα στη μητέρα του ότι δε θα ξαναγυρίσει ποτέ στο σχολείο. Και πράγματι έτσι έκανε, αφού το σχολείο δεν ήταν υποχρεωτικό το 1855. Το 1882, σε ηλικία 35 χρονών, έθεσε σε λειτουργία το πρώτο εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρισμού στη Νέα Υόρκη.

Καλά, για να μην μιλήσουμε για τον αμόρφωτο και κατάπτυστο Αβραάμ Λίνκολν που θα ήταν πτου κακά για την κυπριακή νοοτροπία. Ο τύπος δεν φτάνει που δεν κατάφερε ποτέ να βγάλει το σχολείο, δεν αποφοίτησε ούτε πήγε ποτέ στο κολέγιο, κατάργησε τη δουλεία και επανένωσε τις ΗΠΑ, κερδίζοντας τον Εμφύλιο. Ντροπής πράγματα για τους αμόρφωτους όλου του κόσμου.

Κι αν υποθέσουμε πως δεν χρειαζόταν το σχολείο και τα γράμματα για να είναι κάποιος πολιτικός ή εφευρέτης, όπως οι προαναφερθέντες, τι να πούμε για τον Τσαρλς Ντίκενς, ο οποίος θεωρείται από πολλούς ως ο σπουδαιότερος συγγραφέας της βικτωριανής εποχής. Μέχρι τα έντεκα του πήγε σχολείο και μετά τόλμησε ο τύπος να γράψει 15 μυθιστορήματα, να δώσει διαλέξεις, ενώ ήταν στρατευμένος υπέρ των δικαιωμάτων των παιδιών.

Αλήθεια, από πότε καθόριζε το σχολείο και η εκπαίδευση την πορεία ενός ατόμου; Για να μην μιλήσουμε για τις δεύτερες ευκαιρίες που πρέπει να δικαιούνται τα παιδιά, αφού και να μείνει κάποιος στην ίδια τάξη, μάλλον θα πρέπει να νιώθει περήφανος που ζώντας ξανά το ίδιο μάθημα στην ίδια τάξη κατάφερε να ξεπεράσει τον σκόπελο. Πάντως, γενικότερα, ούτε οι σπουδές καθόρισαν ποτέ τη ζωή ενός ατόμου. Εκείνο το βρες το επάγγελμα που είναι σίγουρη εργασία θυμίζει τους γονείς που ήθελαν τα παιδιά τους να γίνουν δάσκαλοι, με αποτέλεσμα να έχουμε, είτε δασκάλους που δεν ήθελαν ποτέ να σπουδάσουν αυτό που θέλουν, είτε ένα κακό εκπαιδευτικό σύστημα που τους δέχεται. Και άμα είναι το 2023 να πιάνουμε το εκπαιδευτόμετρο για να κρίνουμε έναν άνθρωπο, τότε σίγουρα, δεν έχουμε κάνει καμία πρόοδο σε αυτόν τον τόπο.