Η χώρα που τιμά τους δολοφόνους της

Στην ιστορία μας υπάρχουν πράγματα για τα οποία θα έπρεπε ντρεπόμαστε πολύ. Επαίσχυντα. Για παράδειγμα, είναι νομίζω η μεγαλύτερη ντροπή για όλους μας το γεγονός ότι κάποτε οι Τουρκοκύπριοι πουλούσαν τις κόρες τους στους Άραβες. Υπήρχε πείνα, λέει. Υπήρχε φτώχεια. Δεν κάνει διαφορά. Απολύτως τίποτα δεν μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία για αυτό το ντροπιαστικό παζάρεμα.

Ιδού ακόμα ένα παράδειγμα. Δύο χιλιάδες Τουρκοκύπριοι γράφτηκαν κομάντο στον αγγλικό στρατό. Οι Άγγλοι τους χρειάζονταν για να τα βγάλουν πέρα με τους αγωνιστές της ΕΟΚΑ. Τι θλιβερή εικόνα. Από τη μια κάποιοι που βγήκαν στο βουνό για να απελευθερώσουν την πατρίδα τους από τον αποικιοκράτη, και από την άλλη κάποιοι που τάχθηκαν ενάντια στους αγωνιστές για την πατρίδα τους συνεργαζόμενοι με τον αποικιοκράτη. Πήρε και αυτό προ πολλού τη θέση του ανάμεσα στις σελίδες ντροπής της ιστορίας μας. Υπάρχουν βεβαίως πολλά σαν αυτά που θα μας έκαναν να ντρεπόμαστε. Όμως, ας το συντομεύσω προς το παρόν και ας έρθω σε αυτό που θέλω ουσιαστικά να γράψω. Που νομίζω ότι η ντροπή γι’ αυτό υπερέχει την ντροπή όσων ανέφερα πιο πάνω.

Γιατί υπερέχει; Επειδή βλέπω ότι τιμάται στη χώρα μου ένας φασίστας πραξικοπηματίας οπαδός που έκανε μεγάλο κακό στον λαό του. Σκότωσαν τους γιους σας, τους βασάνισαν, και εσύ τους τιμάς τώρα, έτσι δεν είναι Ελληνοκύπριε αδελφέ; Καταλαβαίνω, τους συγχωρέσατε. Δεν ήταν αρκετό. Τους τιμάτε τώρα και από πάνω. Σίγουρα δεν αντιλαμβάνεστε ότι περάσατε στην ιστορία ως μια κοινότητα που τιμά τους δολοφόνους της. Αν δεν σε εμπιστεύομαι, ουσιαστικά γι’ αυτό δεν σε εμπιστεύομαι. Νιώθω πολύ προσβεβλημένος ως Κύπριος. Ένα ον διπλοπρόσωπο χωρίς τιμή. Οι οικογένειες των οποίων οι γιοι σκοτώθηκαν εκ μέρους αυτών των δολοφόνων; Δεν ξέρω πώς αντέχουν αυτή την εικόνα. Άραγε, πόσες χώρες υπάρχουν στον κόσμο που μεταχειρίζονται ως ήρωες τους φασίστες πραξικοπηματίες δολοφόνους;

Είμαι περίεργος. Αν δεν υπήρχε η επέμβαση του τουρκικού στρατού, πόσους ακόμα θα σκότωναν αυτοί οι φασίστες πραξικοπηματίες; Όμως, αυτό για το οποίο είμαι πιο περίεργος είναι το εξής: Ας πούμε δεν ήρθε καθόλου η Τουρκία. Ο ανατραπέντας Μακάριος δεν μπόρεσε να επιστρέψει ποτέ ξανά στην πατρίδα. Και πέρασαν χρόνια στο νησί κάτω από τη διοίκηση της χούντας. Όταν μια μέρα ανατρεπόταν η χούντα και στη θέση της ιδρυόταν μια δημοκρατική τάξη πραγμάτων, πάλι θα τους τιμούσατε όπως κάνετε τώρα; Πείτε αλήθεια. Αν δεν υπήρχε η 20^ή Ιουλίου, δεν θα σας περνούσε καθόλου από το μυαλό να τιμήσετε τους πραξικοπηματίες, έτσι δεν είναι;

Δεν μπορείτε να κρύβεστε πίσω από τη δικαιολογία της ενότητας και να το κάνετε αυτό. Δεν μπορείτε να λέτε δεν είναι κάτι νέο αυτό. Δηλαδή, έκαναν και οι προηγούμενοι το ίδιο πράγμα, τίμησαν και τα θύματα και τους δήμιους και εσείς δεν είδατε κανένα απολύτως πρόβλημα να κάνετε το ίδιο, έτσι; Δεν καταλαβαίνω τι κερδίζετε με το να επαναλαμβάνετε εν γνώσει σας ένα λάθος που έγινε. Και η Ρωσία είχε συγχωρέσει τους πραξικοπηματίες του 1991, όμως ποτέ δεν τους τίμησε. Επιπλέον, οι πραξικοπηματίες στη Μόσχα δεν σκότωσαν κανέναν και δεν έκαναν βασανιστήρια σε κανέναν.

Και ας έρθουμε ξανά σε ένα ζήτημα για το οποίο θα πρέπει να ντρεπόμαστε. Από καιρού εις καιρόν επανεμφανίζονται τα όνειρα τούτης της καημένης Κύπρου να εισέλθει στο ΝΑΤΟ. Σίγουρα εκπλήττονται γι’ αυτό οι επιτελείς του ΝΑΤΟ. Από τη μια μας έκαναν τόσο κακό και από την άλλη ανυπομονείτε για να ριχτείτε στην αγκαλιά τους. Ε, μα τον Θεό αυτό είναι χειρότερο και από το σύνδρομο της Στοκχόλμης. Όχι μόνο ερωτευμένοι με τον δήμιό σας, τρελά ερωτευμένοι. Ήρθε. Έχυσε αίμα. Διαμέλισε την πατρίδα μας. Και τώρα τον ικετεύουμε λέγοντας «φίλησέ με». Άρα, δεν έκαναν καθόλου λάθος οι Άγγλοι κομισάριοι που είπαν για τους Κύπριους ότι «έχουν πνεύμα δούλου».

Μην θεωρείτε πως φταίνε μόνο οι κυβερνήσεις που έκαναν αυτές τις υποθέσεις. Είστε και εσείς συνένοχοι αυτών των κυβερνήσεων. Εσείς τις εκλέγετε. Και ύστερα σας τα ταΐζουν με το κουτάλι. Και εσείς σαστίζετε, έτσι δεν είναι; Θα σαστίσετε πολύ ακόμα. Δεν κάνατε τα αγάλματα των πραξικοπηματιών; Αν το μέγεθός τους ξεπεράσει το μέγεθος του Μακαρίου που βρίσκεται στον Κύκκο, δεν θα εκπλαγώ καθόλου.