Κυπριακό: Θέμα εισβολής και κατοχής ή θέμα διαφθοράς;

Και πάλι τα ρεζιλίκια μας στη φόρα. Για ακόμα μία φορά μας πιάσανε στα πράσα. Η Guardian ασχολείται και πάλι με τα κατορθώματά μας. Και αυτή τη φορά γράψαμε στα παλαιότερα των υποδημάτων μας τις κυρώσεις των ξένων εναντίον της Ρωσίας και απ' ό,τι αποκαλύπτεται βοηθούσαμε, χρησιμοποιώντας τη διαχρονική μας «σοφία» και «εμπειρογνωμοσύνη», Ρώσους ολιγάρχες, χρηματοδότες του Πούτιν, να κρύψουν το βρόμικό τους χρήμα.

Χωρίς ίχνος ντροπής και στοιχειώδους αιδούς βοηθούσαμε τους χρηματοδότες του Πούτιν συμμετέχοντας εμμέσως στον πόλεμο της Ουκρανίας ξεκινώντας από το 2014 όταν η Ρωσία κατέλαβε την Κριμαία.

Στο ίδιο έργο θεατές. Αρνούμαστε τα πάντα και απ' ό,τι φαίνεται όλοι συνωμότησαν και πάλι εναντίον μας ή καλύτερα μας στοχοποιούν, όπως είχε δηλώσει ο τέως ΠτΔ μετά το ρεζιλίκι του Al Jazeera.

Είναι πραγματικά ντροπή, κυρίως την τελευταία δεκαετία, ό,τι απάτη αποκαλυφθεί διεθνώς η Κύπρος να βρίσκεται μέσα στο παιχνίδι.

Το κυριότερο, εκτός από άπληστοι και ασυνείδητοι, είμαστε και αναιδείς. Ζητούμε από τους εταίρους μας να εμπλακούν στο Κυπριακό ενώ εμείς εμπλεκόμαστε σε κάθε απάτη αγνοώντας τις συλλογικές αποφάσεις των Βρυξελλών.

Αφού κάναμε «αδελφούς Κύπριους» τους ανά τον κόσμο απατεώνες, τώρα συνεχίζουμε τις παροχές των «υψηλών» προδιαγραφών υπηρεσιών μας σε άλλα πιο εξειδικευμένα επίπεδα.

Βέβαια, δεν είναι όλοι οι πάροχοι υπηρεσιών εμπλεκόμενοι σε αμφιβόλου νομιμότητας υπηρεσίες. Αλίμονο να ήταν έτσι. Υπάρχουν στην Κύπρο σωρεία εντιμότατων επαγγελματιών οι οποίοι δυστυχώς ταλαιπωρούνται και αυτοί λόγω του κακού ονόματος που φέρει η πατρίδα μας.

Το μόνο θετικό από όλο αυτό το ρεζιλίκι είναι η άμεση αντίδραση της κυβέρνησης και προσωπικά του Προέδρου Χριστοδουλίδη. Ο νέος Πρόεδρος φαίνεται αποφασισμένος να θέσει τέρμα στον διασυρμό της πατρίδας μας συνεργαζόμενος με τη Μεγάλη Βρετανία, τις ΗΠΑ και τους εταίρους μας.

Ένα όντως δύσκολο έργο γιατί αν δουν το φως της δημοσιότητας νέες αποκαλύψεις, κάτι που διαφαίνεται ως το πιθανότερο σενάριο, τα διλήμματά του θα είναι δυσβάσταχτα. Το μεγάλο ερώτημα είναι αν είναι διατεθειμένος να προχωρήσει μέχρι τέλους ανεξαρτήτως του ποιος τέως ή νυν εμπλέκεται.

Αν και η αντίδραση του ΠτΔ ήταν σωστή και σε σειρά συσκέψεων έθεσε τους διάφορους θεσμούς προ των ευθυνών τους για πάταξη τέτοιων απαράδεκτων πράξεων, πάλι ξεχνούμε την ουσία και περιοριζόμαστε σε μεγάλα, κούφια λόγια δίνοντας την εντύπωση ότι δεν έχουμε επαφή με τις πραγματικότητες. Δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου, όπως: «Πρέπει να διαφυλαχθεί η αξιοπιστία της χώρας μας, δεν θα γίνει ανεκτή καμία παρέκκλιση, από τις κυρώσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης», ή του ιδίου του ΠτΔ ότι «δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να αμαυρώσει το όνομα της Κύπρου», δείχνουν ότι δεν έχουμε αντιληφθεί τη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Η αξιοπιστία μας δεν κινδυνεύει γιατί απλούστατα δεν υπάρχει. Ούτε κινδυνεύει να αμαυρωθεί το όνομά μας γιατί έχει ήδη αμαυρωθεί.

Δυστυχώς, η τελευταία δεκαετία μας έφερε στις υψηλότερες βαθμίδες των διεφθαρμένων χωρών και, το χειρότερο, στις χώρες στις οποίες η διαφθορά κατάντησε θεσμικό φαινόμενο.

Από τη μία, το σκάνδαλο με τα «χρυσά» διαβατήρια και τα κρούσματα ξεπλύματος βρόμικου χρήματος και, από την άλλη, οι πρόσφατες αποκαλύψεις, έχουν καταστήσει την ημικατεχόμενή μας πατρίδα άντρο διαφθοράς και κάθε λογής απάτης.

Η δικαιολογία και πάλι στο στόμα μας. Πρώτον, η στοχοποίηση του «ομφαλού της γης» από τους ξένους και, δεύτερον, τα συμφέροντα των άλλων χωρών οι οποίες θέλουν να μας πάρουν τον τομέα των υπηρεσιών που «διαπρέπουμε».

Σίγουρα τα φαινόμενα αυτά δεν συμβαίνουν μόνο στην Κύπρο. Όμως ξεχνούμε τη σημαντικότατη διαφορά. Η πατρίδα μας είναι ημικατεχόμενη και θα έπρεπε να είμαστε υπόδειγμα εντιμότητας και σωφροσύνης αν θέλουμε οι ξένοι να δουν θετικά τα δίκαιά μας και να μας βοηθήσουν.

Μισό αιώνα μετά την τουρκική εισβολή δεν θεωρεί κανένας πλέον το Κυπριακό ζήτημα εισβολής και κατοχής. Τα τετελεσμένα έχουν εδραιωθεί και κανένας δεν είναι διατεθειμένος να στηρίξει τον Δούρειο Ίππο των Ρώσων. Το δε εκπληκτικό είναι ότι στήσαμε τα θεμέλια της οικονομίας μας στον ρωσικό παράγοντα που διαχρονικά είναι το κατεξοχήν κώλυμα στη λύση του Κυπριακού. Οι εξαρτήσεις μας από τους Ρώσους έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο που δίκαια ο Δυτικός κόσμος μας αποκαλεί «Μόσχα της Μεσογείου». Καταντήσαμε εξαρτώμενοι Ρώσων απατεώνων με πρώτιστο «εθνικό στόχο» τον πλουτισμό, θεμιτό και αθέμιτο, νομότυπο και παράνομο, γιατί αυτή είναι η έγνοια μας και όχι η απελευθέρωση της μισής μας πατρίδας.

Με όλα αυτά τα απαράδεκτα δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυριστεί κανείς ότι το Κυπριακό δεν είναι πλέον θέμα εισβολής και κατοχής, αλλά καθαρά θέμα διαφθοράς γιατί λόγω των εξωτερικών εξαρτήσεων αδιαφορούμε για τη λύση και επανένωση.

Η άλλη πλευρά προτάσσει την απαράδεκτη λύση των δύο κρατών ή την κυριαρχική ισότητα με πρόσχημα την εγγύηση της επιβίωσης των Τ/Κ. Δυστυχώς, όσο εξωφρενικό και αν ακούγεται, ίσως έρθει η στιγμή που θα επιμένουν στην οριστική διαίρεση με ένα άλλο πρόσχημα. Θα έρθει η στιγμή που θα αρνούνται τον οποιονδήποτε συνεταιρισμό μαζί μας γιατί μας θεωρούν διεφθαρμένους, με τους ξένους να βρίσκουν λογικό το επιχείρημά τους και να διερωτώνται πού είναι το ψευδοκράτος, στον βορρά ή στον νότο.