Αλλοπρόσαλλη ενεργειακή πολιτική

Αναφορικά με τη διαχείριση του ενεργειακού κόστους, οι κυβερνήσεις μας προσπαθούσαν, μάταια, να πετύχουν να έχουν τον σκύλο χορτάτο και την πίτα σωστή. Στριμωγμένες από τη «λαϊκή απαίτηση» για τιθάσευση των τιμών των καυσίμων (και του ηλεκτρισμού), από τη μια, και την τρομακτική καθυστέρηση της μεταρρύθμισης της ενεργειακής παραγωγής της Κύπρου, από την άλλη, δεν είχαν άλλη επιλογή από του να επιχορηγήσουν, γενικά και αστόχευτα, την υφιστάμενη κατανάλωση καυσίμων, καθυστερώντας παράλληλα, την πράσινη μετάβαση. Αυτή η στρέβλωση, που μετριέται σε χρήματα, βαφτίστηκε «φιλολαϊκό» μέτρο, και «αγκαλιάστηκε» από όλους μας, αφού φάνηκε στον λογαριασμό της βενζίνης και στον λογαριασμό του ηλεκτρισμού.

Αυτό που δεν καταλάβαμε, όμως, είναι ότι ουσιαστικά βγάζαμε χρήματα από τη δεξιά τσέπη και τα βάζαμε στην αριστερή, αλλά κάθε φορά, το ποσό που βάζαμε στην αριστερή τσέπη μειωνόταν. Και η μείωση του ποσού ήταν όση και τα πρόστιμα που καταβάλλουμε για τους ρύπους, η επιβάρυνση του περιβάλλοντος στο οποίο ζούμε (που όσο περνά ο καιρός θα απαιτεί και μεγαλύτερα ποσά για την ελάχιστη διαχείριση της ζημιάς που προκαλούμε) και, τέλος, η υγεία μας που θα χειροτερεύει χωρίς να το καταλαβαίνουμε παρά τη γυμναστική που κάνουμε και τις σαλάτες με κέιλ και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο «νέο» πράσινο… λαχανικό της μόδας τρώμε αυτή την περίοδο.

Αυτή τη στιγμή, υποτίθεται, η Κύπρος θα διαθέσει, αφού πρώτα τα εξασφαλίσει από την ΕΕ και ίδιους πόρους, πέραν των 800 εκατομμυρίων ευρώ σε διάφορα προγράμματα και πολιτικές «πράσινης μετάβασης» από διάφορα πλαίσια και διευθετήσεις (Πολιτικές Συνοχής/Δίκαιης Μετάβασης, Πρόγραμμα Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, κοκ), ώστε να εκπληρώσει στόχους με ορίζοντα το 2030 και το 2050 που σχετίζονται, με απλά λόγια, με τη μείωση των εκπομπών άνθρακα στην ατμόσφαιρα και τη μετάβαση σε έναν τρόπο ζωής κλιματικής ουδετερότητας… υποτίθεται.

Αλλά τα χρήματα αυτά, και τα όσα θα δοθούν και στη συνέχεια, δεν είναι τόσα πολλά γι' αυτό που απαιτείται να γίνει, και όπως, ορθά ή λανθασμένα, αποφασίσαμε με τους Ευρωπαίους εταίρους μας, η διαχείριση και διάθεση αυτών των χρημάτων, γίνεται παράλληλα με τη διαχείριση της αύξησης του κόστους της όποιας καθυστέρησης στην εφαρμογή των προγραμμάτων πράσινης μετάβασης. Δηλαδή, το γνωστό καρότο και μαστίγιο. Μόνο που αυτή τη φορά, το μαστίγιο θα είναι μεγαλύτερο από ό,τι το καρότο και όταν θα αρχίσει να μας βαρά ενόψει της άγνωστης στους πλείστους από εμάς δέσμης μέτρων Fit for 55, κανένα καρότο δεν θα μπορεί να γλυκάνει τον πόνο στην πλάτη μας. Και αυτό, επειδή, όσο θα περνά ο καιρός και θα καθυστερούμε να κάνουμε αυτό που πρέπει, άλλο τόσο θα μικραίνει το καρότο και θα μεγαλώνει ο βούρδουλας.

Αν εγκύψουμε σοβαρά και δούμε τι διαλαμβάνει η δέσμη μέτρων του Fit for 55, θα ανακαλύψουμε ότι πρόκειται για μια σειρά νομοθεσιών που δεν αφήνει κανένα σχεδόν τομέα ανθρώπινης οικονομικής δραστηριότητας ανέπαφο. Αρχίζει από τη διάθεση και διεύρυνση της χρήσης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και φτάνει μέχρι τη μεταρρύθμιση, προς το απείρως αυστηρότερο (η ΕΕ το αποκαλεί φιλόδοξο) από ό,τι ισχύει σήμερα, του υπολογισμού των εκπομπών ρύπων και της εμπορίας τους. Η δε επίδραση της μετάβασης αυτής στην τσέπη μας, αν δεν συνοδευτεί εγκαίρως από τη ριζοσπαστική αναθεώρηση του τρόπου που διακινούμαστε και καταναλώνουμε υδρογονάνθρακες, θα είναι συγκλονιστική.

Γι’ αυτό, αφήστε στην άκρη τα βραχύβια και δήθεν φιλολαϊκά μέτρα της επιχορήγησης της κατανάλωσης υδρογονανθράκων και πιάστε αμέσως δουλειά προς την αντίθετη κατεύθυνση, επειδή αν νομίζουμε ότι με τη διάθεση 50 και 100 εκατομμυρίων ευρώ για «φτηνότερη» βενζίνη και για φτηνότερο ρεύμα «βοηθούμε» τον κόσμο, κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας, αφού το μόνο που επιδοτούμε είναι το κόστος της πράσινης μετάβασης, Βασικά αλείφουμε βούτυρο στην πλάτη μας περιμένοντας την πρώτη βουρδουλιά…