Γίνεται καλή δουλειά στη Σχολή Ομόδους αλλά... – επιτόπιο ρεπορτάζ του politis.com.cy

Το 2019 το Υπουργείο Παιδείας δημιούργησε Τμήμα Αμπελουργίας/Οινοποιίας στη Σχολή Ομόδους. Μια τολμηρή, αλλά αναγκαία απόφαση που αγκαλιάστηκε από τα χωριά της ευρύτερης περιοχής των κρασοχωριών και όχι μόνο. Το politis.com.cy βρέθηκε στην κοινότητα και στην ομώνυμη σχολή, πραγματοποιώντας επιτόπιο ρεπορτάζ. Μιλήσαμε με καθηγητές της σχολής, μαθητές του συγκεκριμένου τμήματος, τον επιθεωρητή Μέσης Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, καθώς και τον κοινοτάρχη και πρόεδρο της Σχολικής Εφορείας του Ομόδους. Γίνεται σπουδαία δουλειά αλλά με στοχευμένες κινήσεις από την Πολιτεία και ικανοποίηση λογικών αιτημάτων, μπορεί να διαδραματίσει ρόλο στην ανάπτυξη των ορεινών κοινοτήτων.



Άρχισε σιγά-σιγά η εδραίωση του

Στο τμήμα φοιτούν 14 μαθητές, πέντε στην πρώτη τάξη, τέσσερεις στην δευτέρα και πέντε στην τρίτη. Οι μαθητές αυτοί δεν είναι μόνο από το Όμοδος και την γύρω περιοχή, αλλά και από το Κολόσσι, τον Αγρό, το Λιμνάτι.

«Πιστεύω ότι η σκέψη του Υπουργείου Παιδείας το 2019 ήταν πάρα πολύ σωστή. Ήταν ίσως κάτι που έλειπε από την περιοχή. Φέτος μάλιστα, φάνηκε ξεκάθαρα ότι όλα τα χωριά της ευρύτερης περιοχής των κρασοχωριών και όχι μόνο, το έχουν αγκαλιάσει», τονίζει ο Πάμπος Παπαδόπουλος, καθηγητής οινοποιίας και υπεύθυνος του τμήματος.

«Για εμάς ήταν όνειρο ζωής. Πριν τρία χρόνια λειτούργησε με τις άοκνες προσπάθειες του τότε υπουργού Παιδείας Δρ. Κώστα Χαμπιαούρη. Βλέπω την τρομερή δουλειά που γίνεται καθημερινά εδώ και γεμίζει η ψυχή μου με ευχαρίστηση. Τα παιδιά μαθαίνουν για το αμπέλι, το κρασί, την ζιβανία αλλά και για όλα τα παράγωγα που γίνονται από το σταφύλι», υπογραμμίζει ο κοινοτάρχης Ομόδους Ευγένιος Μιχαήλ.





Τι λένε οι μαθητές

«Διάλεξα αυτό τον κλάδο γιατί ο παππούς μου ασχολείτο με τα σταφύλια και τα κρασιά από πάντα. Επιπρόσθετα μου άρεσε που το έκαναν εδώ στο σχολείο του Ομόδους. Πρέπει να κρατήσουμε τα έθιμά μας», μας αναφέρει ο Μάριος Καύκαρου, μαθητής στο δεύτερο έτος.

«Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι από το τμήμα γιατί συνδυάζει την πρακτική με τις γνώσεις. Θα σπουδάσουμε και θα δουλέψουμε πάνω σε αυτόν τον κλάδο» μας επισημαίνει.




Ήθελε να σπουδάσει τυροκομεία ο μικρός Μιχάλης

Ο Μιχάλης Σαλάτα, μαθητής της πρώτης τάξης μας τόνισε ότι «θα ήταν ακόμη καλύτερα εάν υπήρχε και τμήμα τυροκομίας, όπως εξαγγέλθηκε αρχικά από το υπουργείο. Έχουμε οικογενειακό τυροκομείο στη Πάχνα και θέλω να εργαστώ στον τομέα. Εφόσον δεν άνοιξε ήρθα να μάθω την τέχνη του αμπελουργού μιας και στην οικογένεια ασχολούμαστε και με τα αμπέλια. Μάλιστα, φτιάχνουμε δικό μας κρασί, ζιβανία και ππαλουζέ».

Ο μαθητής υπογράμμισε την σημασία του συνδυασμού πρακτικής και θεωρητικής εκπαίδευσης και μας περιέγραψε την συνεργασία που έχουν με τα τοπικά οινοποιεία της περιοχής. «Μαθαίνουμε να αλέθουμε σταφύλια, πώς κάνουμε κρασί, τι βάζουμε μέσα. Βλέπουμε επίσης τη ζάχαρη του σταφυλιού πριν να το αλέσουμε. Θα έλεγα ότι είναι εμπειρίες ζωής όλα αυτά. Πριν λίγες βδομάδες πήγαμε στον τρύγο και σε λίγο καιρό θα πάμε να κλαδέψουμε», μας εξήγησε.



Από το αμπέλι στα θρανία και από τα θρανία στα οινοποιεία

«Αν το πάρουμε ορθολογιστικά, ξεκινούμε ανάποδα. Εμείς αρχίζουμε με τον τρύγο και τον Γενάρη, γίνεται το κλάδεμα, η καλλιέργεια, το λίπασμα και ακολούθως τα ψεκάσματα. Όλα αυτά, βάσει του σχολικού προγράμματος έπρεπε να ήταν ανάποδα, όμως το σχολείο ξεκινά Σεπτέμβριο με αποτέλεσμα να μπαίνουμε κατευθείαν στη διεργασία του τρύγου. Μια φορά την εβδομάδα, την ώρα του εργαστηρίου δεν είμαστε στο σχολείο, αλλά σε τοπικά οινοποιεία. Εκεί οι μαθητές ζουν όλο το φάσμα της εργασίας», μας αναφέρει ο καθηγητής οινοποιίας.



Δεν έχει κάποιος να ζηλέψει τίποτα από το Λύκειο

Υπάρχει η λανθασμένη αντίληψη ότι στην Τεχνική και Επαγγελματική εκπαίδευση «φοιτούν οι αδύνατοι μαθητές». Όπως επισημαίνει ο κ.Παπαδόπουλος, «κάθε άλλο παρά αυτό συμβαίνει. Εγώ έχω ως παράδειγμα τις γερμανόφωνες χώρες όπου σπούδασα, στις οποίες οι Τεχνικές Σχολές είναι το νούμερο ένα και όταν λέω τεχνικές, εννοώ πάντα τις επαγγελματικές σχολές. Οι εμπειρίες που αποκομίζουν οι μαθητές και η γνώση που παίρνουν είναι τόσο μεγάλη που ίσως να μην το συνειδητοποιούν αλλά όταν μπαίνουν στο πανεπιστήμιο έχουν όλα τα εφόδια».

Ο Χατζηευαγγέλου Σωκράτης, επιθεωρητής Μέσης Τεχνικής Επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης συμπληρώνει ότι «οι μαθητές της τεχνικής εκπαίδευσης έχουν πολλαπλές επιλογές διάκρισης και επιτυχίας στη μετέπειτα ζωή τους. Αυτό συμβαίνει γιατί αποφοιτώντας από το σχολείο, πέραν της θεωρητικής κατάρτισης, έχουν αποκομίσει τόσο την πρακτική, όσο και την βιομηχανική εκπαίδευση. Τα πιο πάνω είναι απαραίτητα για τη μετέπειτα επαγγελματική αποκατάσταση ή για την περαιτέρω ακαδημαϊκή τους μόρφωση».





Οι συγκοινωνίες το μεγαλύτερο αγκάθι

«Γίνονται μεγάλες προσπάθειες για να προσελκύσουμε περισσότερους μαθητές από την περιοχή της Λεμεσού, όπου είναι και τα περισσότερα γυμνάσια. Δυστυχώς όμως το μεγαλύτερο μας θέμα είναι το μεταφορικό μέσο», αναφέρει o κ.Παπαδόπουλος και προσθέτει ταυτόχρονα πως «πέρσι είχε πετύχει το Υπουργείο Παιδείας σε συνεργασία με το Υπουργείο Συγκοινωνιών, να μπει μία γραμμή λεωφορείου από το Παλαιό Νοσοκομείο Λεμεσού με ενδιάμεσους σταθμούς, το Ζακάκι και την Επισκοπή, το οποίο θα ανέβαινε μέχρι το Σούνι όπου υπάρχει το σχολικό για το Όμοδος. Δυστυχώς όμως δεν είχαμε μαθητές καθώς δεν καταφέραμε να τους προσελκύσουμε από τη Λεμεσό. Λόγω του κορωνοϊού δεν μπορούσαμε να κάνουμε διαφώτιση. Ευελπιστούμε ότι η χρονιά 2022- 2023 θα είναι πολύ καλύτερη».

 

«Νοιώθω πικρία από τους εκάστοτε κυβερνώντες»

Ο κ. Μιχαήλ μας επισημαίνει ότι μέχρι φέτος οι μαθητές δεν πλήρωναν μεταφορικά γιατί τα κάλυπτε όλα το Σωματείο Στήριξης του Γυμνασίου (περίπου 10.000€ τον χρόνο). «Δυστυχώς όμως λόγω της πανδημίας, δεν πραγματοποιήθηκαν εκδηλώσεις και δεν μαζέψαμε το απαραίτητο ποσό. Σε αυτό το σημείο θέλω να αναφέρω ότι νιώθω πικρία για την ύπαιθρο από τους εκάστοτε κυβερνώντες μας», μας αναφέρει με απογοήτευση.

Επιπρόσθετα, διερωτάται, γιατί στην ύπαιθρο να πληρώνουν τα παιδιά; «Αυτά έπρεπε να μπουν στα κίνητρα στήριξης της υπαίθρου. Δωρεάν παιδεία; Μάλιστα συμφωνούμε. Για έναν γονιό τα 10€ τον μήνα, όταν έχει δύο ή τρία παιδιά, είναι σημαντικό ποσό. Μπορούσε το κράτος πολύ εύκολα να αποφασίσει ότι η μεταφορά των μαθητών από και προς τα σχολεία της υπαίθρου θα είναι δωρεάν», συμπληρώνει.

Τέλος, επισημαίνει ότι «θα ξεκινήσουμε έναν αγώνα. Δεν πιστεύω ότι είναι τρομερά τα ποσά, αλλά είναι μία βοήθεια προς την ύπαιθρο, είναι επένδυση.

Αφού επενδύουμε για νέες οικίες, με τις νέες στεγαστικές πολιτικές του Κράτους, θα μπορούσαν να συμπεριλάβουν και αυτό το κομμάτι, δηλαδή να ενταχθεί μέσα στο πλαίσιο του προγράμματος για στήριξη της υπαίθρου».



Θα μεταφέρουμε το αίτημα στο Υπουργείο

«Σίγουρα στην ύπαιθρο και στις ακριτικές περιοχές μας πρέπει να δίνονται κάποια πρόσθετα κίνητρα για να μπορέσουμε να κρατήσουμε κόσμο στην ύπαιθρο, που είναι και μία ευρύτερη κυβερνητική πολιτική του Κράτους. Ναι, πρέπει να δοθούν κάποια πρόσθετα κίνητρα και γιατί όχι να καλύπτουν και κάποιο μέρος των εξόδων διακίνησης των μαθητών από τις οικίες τους προς τη σχολή. Θα μεταφέρουμε αυτό το αίτημα στο Υπουργείο», μας δήλωσε ο επιθεωρητής.



Αισιοδοξία για το μέλλον του Τμήματος

«Εγώ πιστεύω ότι είναι λαμπρό το μέλλον του τμήματος. Τόσο η κοινότητα όσο και τα χωριά της περιοχής το έχουν αγκαλιάσει. Τα παιδιά ενδιαφέρονται για μετέπειτα σπουδές στην οινολογία ή ό,τι έχει να κάνει με το αντικείμενο, οπότε είναι μία μεγάλη ευκαιρία. Ταυτόχρονα, εάν κάποια παιδιά δεν θέλουν να σπουδάσουν, υπάρχουν τοπικά οινοποιεία για να εργοδοτηθούν. Οι οινοποιοί της περιοχής, λόγω της έλλειψης εργατικού προσωπικού, ζητούν να προσλάβουν εξειδικευμένους εργάτες για να καλύψουν τις μόνιμες θέσεις. Οπότε εμείς το στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις και ευελπιστούμε τα καλύτερα», μας λέει ο κοινοτάρχης Ομόδους.