Ήθελαν να επανέλθουν στις τάξεις της Αστυνομίας

Πληροφοριακού περιεχομένου ήταν τελικά η απόφαση του αρχηγού Αστυνομίας, ημερομηνίας 7 Μαΐου 2010, με την οποία γνωστοποιούσε τους εφεσίβλητους-αιτητές ότι, ενόψει της αφυπηρέτησής τους την 1η Απριλίου 2010, δεν είχαν δικαίωμα επιστροφής στις τάξεις της Αστυνομίας παρά τις πρόνοιες του περί Συντάξεων (Τροποποιητικού) Νόμου του 2010 Ν.37(Ι)2010. Σύμφωνα με το, συγκεκριμένο νόμο αυξανόταν το όριο υποχρεωτικής αφυπηρέτησης όλων των μελών της Αστυνομίας μέχρι και τον βαθμό του λοχία κλιμακωτά, στο 58ο , 59ο και 60ό έτος της ηλικίας τους, αναλόγως της ημερομηνίας γέννησής τους.

Οι εφτά εφεσίβλητοι-αιτητές είχαν αφυπηρετήσει την 1η Απριλίου 2010 και στις 30 Απριλίου 2010 δημοσιεύτηκε ο Περί Συντάξεων (Τροποποιητικός) Νόμος του 2010, Ν.37(Ι)/2010, όπως και ο περί Αστυνομίας (Τροποποιητικός) Νόμος του 2010, Ν.36(Ι)/2010, οι οποίοι προνοούσαν την αύξηση του ορίου υποχρεωτικής αφυπηρέτησης Ειδικών Αστυνομικών. Οι αιτητές προσέφυγαν στο δικαστήριο ζητώντας επαναφορά τους στο Αστυνομικό Σώμα. Το δικαστήριο τους δικαίωσε, κρίνοντας ότι οι πρόνοιες τών πιο πάνω τροποποιητικών νόμων τύγχαναν εφαρμογής και στην περίπτωση των αιτητών παρά την αφυπηρέτησή τους την 1.4.2010. Να σημειωθεί, επίσης, ότι το πρωτόδικο δικαστήριο απέρριψε προδικαστική ένσταση της Δημοκρατίας ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν ήταν εκτελεστή πράξη αλλά πληροφοριακού περιεχομένου.

Η ανώτερη δικηγόρος της Δημοκρατίας Ευγενία Καρακάννα εφεσίβαλε την πρωτόδικη απόφαση, προτάσσοντας το θέμα τής μη εκτελεστής διοικητικής πράξης. Δηλαδή ότι η επίδικη απόφαση δεν ήταν εκτελεστή πράξη και δεν είχε κανένα έννομο αποτέλεσμα για τους αιτητές, οι οποίοι πλέον δεν ήταν μέλη της Αστυνομίας.
Αποδεχόμενοι ομόφωνα τη θέση της κ. Καρακάννα, οι δικαστές του Ανώτατου Δικαστηρίου, Στέλιος Ναθαναήλ, Λεωνίδας Παρπαρίνος, Μιχάλης Χριστοδούλου, Κατερίνα Σταματίου και Χάρης Μαλακτός, τόνισαν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν καθαρά πληροφοριακού χαρακτήρα. Αναλυτικά επεσήμαναν τα ακόλουθα: «Με βάση τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης, το περιεχόμενο των επιστολών, ημερ. 7.5.2010, που εστάλησαν στους εφεσίβλητους και τις πιο πάνω νομολογιακές αρχές, καταλήγουμε ότι ο λόγος έφεσης είναι βάσιμος και η πρωτόδικη προσέγγιση εσφαλμένη. Οι άνω επιστολές ημερ. 7.5.2010 δεν αποκαλύπτουν οποιαδήποτε εκτελεστή διοικητική πράξη ή απόφαση, καθοριστική για τα δικαιώματα των εφεσιβλήτων. Αυτές έχουν πληροφοριακό χαρακτήρα, αποκαλυπτικό της θεώρησης της Διοίκησης, των σχετικών νομικών διατάξεων και εφαρμογής τους. Η διατύπωσή τους είναι καθαρά πληροφοριακού χαρακτήρα και δεν παράγουν οποιαδήποτε έννομα αποτελέσματα, δικαιώματα ή υποχρεώσεις. Οι εφεσίβλητοι είχαν ήδη αφυπηρετήσει από 1.4.2010, βάσει της ισχύουσας τότε νομοθεσίας, δεν αποτελούσαν πλέον μέλη της Αστυνομίας στις 30.4.2010 όταν δημοσιεύτηκαν οι νέες διατάξεις, και συνεπώς ουδεμία γένεση δικαιωμάτων και υποχρεώσεων παρήχθη με τις επιστολές ημερ. 7.5.2010».