Συνενώσεις: Μουρμουρητά για τον Νικόλα

Mουρμουρητά ακούγονται μεταξύ ΔΗΚΟϊκών στελεχών στον Στρόβολο, και όχι μόνο, για τη διστακτικότητα, αν όχι απροθυμία, που υποστηρίζουν ότι επιδεικνύει ο πρόεδρος του κόμματος Νικόλας Παπαδόπουλος για να στηρίξει δημόσια το αίτημά τους για απόρριψη της κυβερνητικής πρότασης για συνένωση του δήμου Στροβόλου με την αστική Λευκωσία. Η δυσφορία αφορά κυρίως την επιλογή του κ. Παπαδόπουλου να μην τοποθετηθεί ούτε στην ευρεία σύσκεψη στελεχών το περασμένο Σάββατο (φωτογραφία), ούτε στη συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στον Στρόβολο την Τρίτη. Αντίθετα, σύμφωνα με τους επικριτές του, ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ επέλεξε να αναφερθεί μόνο στην επαρχία Πάφου, στο πλαίσιο γραπτής δήλωσής του για προβληματισμούς του ΔΗΚΟ για τις συνενώσεις. Άλλο στελέχος του ΔΗΚΟ, πάντως, ανέφερε στον «Πολίτη» ότι η επίσημη θέση του κόμματος αναφορικά με τις συνενώσεις, αλλά και για αλλαγές σε νομοσχέδια της μεταρρύθμισης, θα ληφθεί, όταν κωδικοποιηθούν οι απόψεις που ακούστηκαν στις συσκέψεις, από τεχνική επιτροπή που αποφασίστηκε να συσταθεί προς τούτο.

Αυτόνομος δήμος

Όπως ήδη έγραψε ο «Πολίτης», στη σύσκεψη του Σαββάτου στελέχη του ΔΗΚΟ διαφώνησαν με τη συνένωση του Δήμου Στροβόλου με τους τέσσερις αστικούς δήμους της Λευκωσίας, αλλά και με τη συνένωση του Δήμου Γεροσκήπου με την Πάφο. Ωστόσο, στη σύσκεψη που έγινε την Τρίτη στον Στρόβολο, οι ενστάσεις για τον Στρόβολο έγιναν ακόμα πιο επίσημες. Όπως ανέφερε στον «Πολίτη» ο επικεφαλής της πενταμελούς δημοτικής ομάδας του ΔΗΚΟ στον Στρόβολο, Σταύρος Σταυρινίδης, κατά τη σύσκεψη ο ίδιος ανακοίνωσε, παρουσία του προέδρου του κόμματος, την ομόφωνη απόφαση της δημοτικής ομάδας εναντίον της συνένωσης με τη Λευκωσία και υπέρ της διατήρησης του Στροβόλου ως αυτόνομου δήμου. Σύμφωνα με τον κ. Σταυρινίδη, ο Δήμος Στροβόλου, με περίπου 75.000 κατοίκους, διαθέτει την κρίσιμη μάζα και έχει το οικονομικό εκτόπισμα να διατηρηθεί ως ξεχωριστός δήμος. «Αν εφαρμοζόταν η προϋπόθεση ότι κανένας δήμος δεν θα έμενε μόνος του», είπε ο κ. Σταυρινίδης, «θα εξετάζαμε το ενδεχόμενο συνένωσης με άλλους δήμους. Από τη στιγμή όμως που διατηρούνται πολύ μικροί δήμοι και δημιουργούνται άλλοι με 15-25 χιλιάδες πληθυσμό, τότε θεωρούμε ότι ο Δήμος Στροβόλου πρέπει να παραμείνει αυτόνομος». Κληθείς να σχολιάσει σενάριο για διαφοροποίηση των ορίων του Στροβόλου, ώστε μόνο κάποιες αστικές περιοχές του, βόρεια της λεωφόρου Αθαλάσσας, να ενωθούν με τη Λευκωσία, ο κ. Σταυρινίδης είπε πως δεν βρίσκει λογική στην αλλαγή των συνόρων και διερωτήθηκε γιατί αυτό το ενδεχόμενο εξετάζεται μόνο για τον Στρόβολο.

Εναντίον της συνένωσης Στροβόλου – Λευκωσίας τάχθηκαν και οι πρόεδροι των τοπικών επιτροπών του ΔΗΚΟ στις ενορίες Χρυσελεούσας, Αγίου Βασιλείου, Ακρόπολης, Δασούπολης, Αρχαγγέλου και Κόκκινων. Με επιστολή τους προς τον Νικόλα Παπαδόπουλο, ζητούν όπως «ο Δήμος Στροβόλου έχει τη δική του αυτοτέλεια και δομή που να ηγείται άλλων μικρότερων δήμων». Προσθέτουν ότι «γι’ αυτό καλούμε τον πρόεδρο και τα στελέχη του ΔΗΚΟ όπως όλοι μαζί να αντιδράσουμε δυναμικά για τη μη υλοποίηση της κυβερνητικής πρότασης», την οποία αποδίδουν «σε παζάρια και πιέσεις που έγιναν».

Γιατί όχι αλλού;

Την άποψη ότι ένας μητροπολιτικός δήμος στη Λευκωσία που θα περιλάμβανε και τον Στρόβολο θα ήταν τεράστιος για τα κυπριακά δεδομένα, δυσλειτουργικός και αναποτελεσματικός, εξέφρασε μιλώντας στον «Πολίτη» ο βουλευτής του ΔΗΚΟ Μαρίνος Μουσιούττας. Ο ίδιος πρόσθεσε ότι από τις εναλλακτικές προτάσεις που ακούστηκαν για τη Λευκωσία, στη βάση και της τεχνοοικονομικής μελέτης, η επιλογή συνένωσης Στροβόλου-Λευκωσίας και των άλλων τριών αστικών δήμων είναι η χειρότερη, κατά τη γνώμη του. Διερωτήθηκε δε γιατί επιλέγηκε μόνο για τη Λευκωσία το σενάριο ενός μεγάλου μητροπολιτικού δήμου των 175 χιλιάδων κατοίκων (με στοιχεία του 2011), ενώ π.χ. στη Λεμεσό αφέθηκαν τα Πολεμίδια εκτός του Δήμου Λεμεσού-Μέσα Γειτονιάς, στη Λάρνακα δεν περιλαμβάνεται στον μητροπολιτικό δήμο ο Δήμος Δρομολαξιάς-Μενεού, στην Πάφο αποφεύχθηκε η συνένωση της Πέγειας και των τεσσάρων γειτονικών της κοινοτήτων με τους Δήμους Πάφου και Γεροσκήπου, ενώ στην ελεύθερη Αμμόχωστο αποφεύχθηκε επίσης η συνένωση όλων των τοπικών αρχών σε έναν μεγάλο δήμο.