«Πρώτα να πάρουμε την Αμμόχωστο από τα κόμματα» - Συνέντευξη Α. Λόρδου

Ο Ανδρέας Λόρδος διεκδίκησε τη δημαρχία της κατεχόμενης Αμμοχώστου ως ανεξάρτητος υποψήφιος το 2016. Σήμερα, μετά τον θάνατο του Αλέξη Γαλανού, είναι ξανά ανεξάρτητος υποψήφιος δήμαρχος Αμμοχώστου στις εκλογές που θα διεξαχθούν στις 25 Αυγούστου. «Ένας ανεξάρτητος δήμαρχος εγγυάται την προστασία της πόλης από τις πολιτικές δυνάμεις και τις επιβουλές τους που την κατέστρεψαν, σε έναν αγώνα ξεκάθαρα άνισο. Κατέρχομαι για δεύτερη φορά ως ανεξάρτητος υποψήφιος και δεν με πτοεί ο όποιος βαθμός δυσκολίας», απάντησε ο κ. Λόρδος, ερωτηθείς για το πόσες πιθανότητες έχει να εκλεγεί ένας ανεξάρτητος υποψήφιος στην Κύπρο. Η υπόθεση της Αμμοχώστου, συνέχισε, είναι υπόθεση των Αμμοχωστιανών, με επιφύλαξη των νομικών δικαιωμάτων των Αμμοχωστιανών έναντι οποιουδήποτε τρίτου. «Ο κάθε ένας ας αναλάβει τις ευθύνες του» σημείωσε, προσθέτοντας ότι «η κατάχρηση της κομματικής ισχύος είναι ένα γεγονός και οι απορρίψεις της πόλης που μας την έδιναν το 1976, με τα φώτα αναμμένα και τα πράγματά μας μέσα, αποτελούν καταθλιπτική ανάγνωση».

Οι στόχοι σας για την Αμμόχωστο, εάν εκλεγείτε;
Στόχος μου είναι η δυναμική διεκδίκηση της επιστροφής μας στην Αμμόχωστο, η οποία αποδεδειγμένα είναι όμηρος και της τουρκικής πλευράς, και της δικής μας πλευράς. Το 1976 μας έδιναν την πόλη πίσω με τα φώτα αναμμένα και το 1978 μας τη χάριζαν. Τώρα μπαίνουν μέσα. Το σύστημα αρνήθηκε να την πάρει τόσες φορές. Η πόλη μας είναι δούλα των Τούρκων, και δούλα των κομμάτων. Για να πάρουμε την πόλη μας από τους Τούρκους, πρώτα πρέπει να την πάρουμε από τα κόμματα.

Και οι προτεραιότητές για την κατεχόμενη πόλη;
Άμεσα: η ανατροπή του νομικού επιχειρήματος Όζερσαϊ ότι η πόλη έχει εγκαταλειφθεί, ότι ανήκει στο Εβκάφ και παρόμοια, σε συνεργασία με έγκριτους νομικούς που θα εργάζονται για τον Δήμο Αμμοχώστου. Η ανατροπή του πολιτικού επιχειρήματος/στάσης του ΟΗΕ, που συνοψίζεται στο ότι η πολιτική πτυχή αποφασίζεται στη Νέα Υόρκη, πράγμα που μας θέτει σε ομηρία. Θα διεκδικήσω δυναμικά και χωρίς περιστροφές, στον δρόμο και στα σαλόνια και όπου χρειαστεί, για να τεθεί τέρμα στην πολιτική αυτή ομηρία. Εάν επιτύχουμε, θα προσκληθούν οι δυο πλευρές στο τραπέζι, πράγμα που θα θέσει τέλος στη μονομερή δραστηριότητα που ξεκίνησε μέσα στην περίκλειστη περιοχή. Εάν υπάρξει αρνητική εξέλιξη, τότε οι φίλοι Τ/Κ θα κληθούν να στηρίξουν τον αγώνα μας ποικιλοτρόπως. Και θα έλθουν όπως γνωρίζω.

Και Πανεπιστήμιο Αμ/στου
Εάν εκλεγείτε, θα κάνετε κάτι διαφορετικό εσείς, σε σχέση με τους προηγούμενους δημάρχους;
Θα παραιτηθώ από όλες τις προσωπικές μου ασχολίες, για να εργάζομαι νυχθημερόν για την πόλη μας μαζί με τους πολίτες, από το κτήριο στη Δερύνεια, το οποίο σχεδιάστηκε ως Δημαρχείο υπό του παππού εκ γιαγιάς δημάρχου Πούγιουρου, το οποίο λειτουργεί υποβαθμισμένο σε Πολιτιστικό Κέντρο. Το κτήριο της Λεμεσού θα συνεχίσει να λειτουργεί υποβοηθητικά. Τα πρακτικά του δήμου θα γίνουν δημόσια, το έχουμε όλοι ανάγκη. Το ίδιο και με τα οικονομικά αποτελέσματα, με σκοπό τη στήριξη των φορέων της πόλης. Ο δήμαρχος θα έχει σελίδα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και θα είναι πάντα προσβάσιμος. Θα επανασυσταθεί η Συντονιστική Επιτροπή Αμμοχώστου, η οποία έφερνε σε ένα σώμα τους πλέον προοδευτικούς πολίτες, με προτάσεις προς έγκριση από το δ.σ. Όλα τα θέματα που εγείρονται από πολίτες θα ανεβαίνουν σε σελίδα του δήμου με δυνατότητα ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, δημοκρατικά, για να δοθεί το δικαίωμα άποψης και στη διασπορά, που θα προσκληθεί να σχεδιάσει τη δική της επιστροφή, φέρνοντας γνώση και κύρος. Ύψιστη προτεραιότητα θα έχει η προστασία της περιουσίας του κάθε συμπολίτη, η οποία θα υπερτερεί οποιουδήποτε σχεδιασμού, νομικού, πολεοδομικού η άλλως πως. Θα γίνει αρχείο περιουσιών εντός του δήμου και οι πολίτες θα τύχουν αρωγής για την εντελώς αναγκαία επικαιροποίηση τίτλων ιδιοκτησίας, για κοινή νομική δράση, για τις εταιρείες ανάπτυξης γης των οποίων οι μέτοχοι και οι διευθυντές έχουν αποβιώσει, αφήνοντάς τες ακέφαλες και ανήμπορες. Η νεολαία –το καντήλι μας που σβήνει– θα τύχει αντιμετωπιστεί επιστημονικά. Θα ιδρυθεί το Πανεπιστήμιο Αμμοχώστου, διαδικτυακά πρώτα με παγκόσμια συμμετοχή δωρεάν από Αμμοχωστιανούς διακεκριμένους καθηγητές. Οι αδύναμοί μας θα έλθουν στην αγκαλιά της Ένωσης Κυριών, της Φιλοπτώχου Αδελφότητας, που θα τους εκπροσωπούν στις κυβερνητικές υπηρεσίες με αρωγή του δήμου. Θα εκπονηθεί, με πλατιά συμμετοχή και με βάση το Ψήφισμα 789/1992, τεχνοοικονομική και κοινωνική μελέτη που θα προδιαγράφει το σχέδιο επιστροφής σε όλη την Αμμόχωστο του 21ου αιώνα. Θα μελετηθεί και θα παρουσιαστεί, σε ειδικές ανοικτές ακροάσεις, το μοντέλο ομοσπονδιακής διακυβέρνησης της μοναδικά μεικτής μας πόλης, με αφετηρία το κείμενο Χατζηχαμπή, Αρέστη και Θεοφίλου.

Λύσεις υπάρχουν
Υπάρχει κάτι που θα έπρεπε να κάνει στο θέμα της Αμμοχώστου ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας;
Ένα Υφυπουργείο Κατεχόμενων Περιοχών θα είναι αναγκαίο. Η σύσταση της ε/κ ομάδας, η οποία καλείται να εκπονήσει το σχέδιο που να αντιμετωπίζει τα πρακτικά θέματα της επιστροφής μας είναι προϋπόθεση για είσοδο στην πόλη με βάση το Ψήφισμα και με στήριξη του ΟΗΕ. Δείχνει ότι εμείς εξαντλήσαμε τα μέσα και παράγουμε και έργο. Η αλλαγή της νοοτροπίας ότι η Αμμόχωστος είναι ένα «πολιτικό χαρτί», το «πόστερ» βασικά της σκληρής τουρκικής αδιαλλαξίας, για να το βλέπουν οι ξένοι εφόσον η πλευρά μας λέει διεθνώς ότι γι’ αυτό το «πόστερ» ευθύνονται οι Τούρκοι. Εγώ λέω ότι γι’ αυτό το πόστερ ευθύνονται κυρίως άλλα, όχι μόνον οι έχοντες εξουσία που είπαν όλα αυτά τα άφρονα «όχι» και έσπρωξαν μακριά την πόλη μας. Καλώ την κυβέρνηση να αρχίσει να συνεργάζεται αγαστά μαζί μας, με την ευχή να αφήσουν τους Αμμοχωστιανούς να δουλέψουν μεταξύ τους χωρίς παρεμβολές.

Εάν η άλλη πλευρά ανοίξει το Βαρώσι υπό τη διοίκηση του ψευδοκράτους/Τουρκίας;
Ως δήμαρχος θα εξαντλήσω όλα τα μέσα για να αποφευχθεί η εξέλιξη αυτή, σε στενή συνεργασία με τα Ην. Έθνη και την ΕΕ, και θα πετύχουμε.

Δεν θα πάνε οι Βαρωσιώτες; Εσείς;
Οι πολίτες και η πολιτεία υποχρεούνται διά του Άρθρου 34 και 35 να εξαντλήσουν τα μέσα για αποκατάσταση του δικαιώματος απόλαυσης της περιουσίας τους. Τα δικαιώματα αυτά πρέπει να τα εξασκήσουν με κάθε μέσο και με την αρωγή νομικών διεθνούς κύρους και εμβέλειας, ντόπιων και ξένων. Λύσεις υπάρχουν για όλα, φτάνει τα κόμματα να αφήσουν ήσυχη την Αμμόχωστο να σχεδιάσει την πορεία της και να σεβαστούν το Σύνταγμα που υπηρετούν.

Κρατάτε επαφή με τον σημερινό δήμαρχο, τον Τ/Κ δήμαρχο της Αμμοχώστου;
Ναι, έχω επαφή και με τον κ. Ισμαήλ Αρτέρ, ο οποίος είναι από τη Λάρνακα, και με πολλούς Τ/Κ της καθημερινότητας. Οι δικές του εμπειρίες ζωής και η σκληρή ρητορική της πλευράς μας δεν του δίνουν μεγάλα περιθώρια ελπίδας για ένα κοινό αύριο.

Δείκτης κινδύνου χώρας
Ποια θα είναι τα οφέλη, εάν ανοίξει το Βαρώσι υπό τα ΗΕ ή επιστραφεί στους νόμιμους κατοίκους του;
Ανάκτηση εδάφους. Ανάκτηση των ζωών μας. Δημιουργία κοινού χώρου δραστηριοτήτων σε ειδικό καθεστώς, όπου μπορούν να κτιστούν σχέσεις αναγκαίες για οποιαδήποτε μορφή λύσης. Οικονομικά οφέλη για την Κύπρο – η πόλη αυτή δεν ανταγωνίζεται αλλά προσθέτει στο εθνικό εισόδημα. Μείωση του δείκτη κινδύνου χώρας (Country Risk). Αύξηση επενδύσεων. Άμβλυνση των εσωτερικών αντιπαραθέσεων των πολιτικών, που οδηγούν σε εσωστρέφεια και χαμένη ενέργεια. Αυτά θα πάρουν χρόνια και δεν επηρεάζουν τυχόν επενδύσεις που έγιναν έως τώρα, και με συνεργασία όλοι θα επωφεληθούν.

Θα πάνε οι Αμμοχωστιανοί να ψηφίσουν; Ενδιαφέρονται για την πόλη τους; Στις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση του 2016, η αποχή ήταν 60%.
Ενδιαφέρονται, αλλά μετά από πέντε «όχι» των κυβερνήσεων, και με τα κόμματα να εισβάλλουν στη ζωή του πολίτη, αρκετοί έχουν υποκύψει. Δηλαδή, 60% θεωρούν την ψήφο προς τα κόμματα χαμένη ψήφο, και αυτό εφόσον έως τώρα οι Αμμοχωστιανοί δεν είχαν δικαίωμα επιλογής.

«Επιστροφή στις ζωές μας»

«Ναι, έχω παιδικές μνήμες Αμμοχώστου, μνήμες του 1974. Ήμουν έξι. Τα σοκάκια του Βαρωσιού. Την παραλία της Κένεντι. Το σπίτι στην Κάτω Δερύνεια. Τους δραστήριους και αγαπημένους συγγενείς, τον πατέρα μου Ντίνο και την αείμνηστη μητέρα μου Μαριάννα, τον Άκη, τη Λούλλα και τη Θέκλα, γαμπρούς, νέοι, να δημιουργούν μαζί αγαπημένα, άνθρωποι της δουλειάς. Εμείς να παίζουμε στην άμμο, ένα εξοχικό στην Καντάρα για όλους. Έζησα τον πόλεμο, τις βόμβες, τον θείο Άκη με το όπλο το μεγάλο, εγώ με το πλαστικό στο υπόγειο με τα παράθυρα τελλαρισμένα. Έφυγα με το αυτοκίνητο που οδηγούσε η μακαρίτισσα η μητέρα μας, η Μαριάννα. Μας είχε πει ’εάν δείτε αεροπλάνο θα σας κατεβάσω και θα φύγω με το αυτοκίνητο. Να μείνετε εκεί και θα έλθω πίσω’. Καταλήξαμε σε ένα φιλικό σπίτι, κοιμηθήκαμε χάμω στην αυλή. Έζησα τα αντίσκηνα, την Αντριανή Πούγιουρου, γιαγιά μου να προφέρει βοήθεια, ήμουν μαζί της. Έζησα τη χαρά να δω τον πατέρα μου να επιστρέφει ζωντανός από το τάγμα του. Έζησα τον Ντίνο, τον πατέρα μου ως έφηβος πλέον, να εργάζεται με πολλούς συμπολίτες με την Κίνηση Προσφύγων Αμμοχώστου. Να κάνει τις νύχτες μέρες ως βουλευτής. Να ταξιδεύει σε όλο τον πλανήτη να προβάλλει την Υπόθεση της Αμμοχώστου. Το σπίτι μας πάντα γεμάτο κόσμο. Στη Σεβίλλη το 1992 με την Άννα Μαραγκού. Τους έζησα να προωθούν την υπόθεσή μας στη Μόσχα, στο Λονδίνο, στη Νέα Υόρκη. Έζησα την κτηνωδία συνανθρώπων που δεν έχασαν τη ζωή τους, να μπαίνουν μέσα σε ό,τι πιο ιερό και όσιο έχει ένας πρόσφυγας, τα σπίτια μας, τις αναμνήσεις μας και την ελπίδα μας. Να μπαίνουν με τες ποδίνες, και να μας λεν ’ξεχάστε τα αυτά’. Δεν Ξεχνιούνται Αυτά. Αυτά τα παίρνει ο καθένας μας στον τάφο του. Θέλω να ζήσω και να πεθάνω στο σπίτι όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα. Μοιράζομαι τη δυστυχία των προσφύγων, την εκπροσωπώ μοιραία, αυτή ήταν η ζωή μου, και θέτω τον εαυτό μου στην κρίση τους ως ένας από τους τελευταίους Αμμοχωστιανούς που γεννήθηκαν εκεί για να συνεχίσω δυναμικά τη σκυταλοδρομία της επιστροφής στις ζωές μας».