Διαμαρτύρονται για απαγωγή ανήλικων παιδιών τους από το ΡΚΚ 18 οικογένειες

Τα παιδιά τους αναζητούν 18 οικογένειες που κατήλθαν σε εκδήλωση διαμαρτυρίας έξω από τα γραφεία του φιλοκουρδικού Κόμματος HDP στο Ντιγιάρμπακιρ της ανατολικής Τουρκίας, αποδίδοντας ευθύνες στο κόμμα για απαγωγή των ανήλικων παιδιών τους για να τα εντάξουν στο αντάρτικο του PKK. Η διαμαρτυρία ξεκίνησε στις 3 Σεπτεμβρίου με συμμετοχή μερικών οικογενειών και σήμερα ο αριθμός των οικογενειών έφτασε στις 18.

Η μητέρα του Μουσταφά Μπιτσέρ, η Αϊσεγκιούλ δηλώνει ότι ο γιος της απήχθη πριν από 11 μήνες. “Δεν θα σταματήσω να αγωνίζομαι αν δεν τον βρω. Μας απειλούν, δεν λυγίζουμε, είμαστε εδώ. Αν υπάρχουν κι άλλες μάνες σαν εμάς που καίει η ψυχή τους ας έρθουν μαζί μας μαζί μας”, ανέφερε.

Η μητέρα του Βαχίτ Τσουλ, Νετζλά Τζουλ δηλώνει ότι ο γιος της χάθηκε πριν τέσσερα χρόνια. “Αν δεν πάρω τον γιο μου δεν φεύγω από εδώ. Ο γιος μου ήταν τσοπάνος, χάθηκε κατά τη διάρκεια της ειρηνευτικής διαδικασίας. Δεν ξέρω πώς του έκαναν πλύση εγκεφάλου. Του έδωσαν φάρμακο, ναρκωτικά, δεν ξέρω. Ξαφνικά το παιδί μου χάθηκε. Κοίταξα παντού, πήγα και στο βουνό, φώναξα, ούρλιαξα, δεν μου το έδωσαν. Λιποθύμησα εκεί από το κλάμα, με έφερε πίσω ο σύζυγός μου. Είμαι σίγουρη ότι ο γιος μου θα έρθει”, ανέφερε.

Η Σαλιχά Εντιζέρ δήλωσε ότι είδε εικόνα του παιδιού της Γιακούπ Εντιζέρ στο βουνό και υποστηρίζει ότι ξεγέλασαν τον γιο της στις 9 Ιουνίου και τον έστειλαν. “Ήταν ένα παιδί που δεν έβγαινε από το σπίτι και ξαφνικά χάθηκε. Θέλω το παιδί μου πίσω. Όπως κι εμένα, καίει η ψυχή πολλών μανάδων, δεν μπορώ να βρω το παιδί μου και κλαίω μέρα νύχτα. Χωρίς τη θέλησή του το απήγαγαν και το έστειλαν στα 14 του χρόνια, τώρα είναι 19 ετών. Δεν πήρα καθόλου νέα του, μόνο ένας συγγενής μας παρακολουθώντας κουρδική τηλεόραση το αναγνώρισε. Το είδαμε κι εμείς από εκεί. Το παιδί μου το άλλαξαν αλλά το αναγνωρίσαμε, το έβαλαν να ντυθεί με παραδοσιακή στολή. Το παιδί μας το οδήγησε εκεί το HDP, κανείς άλλος. Εμείς θα καθίσουμε εδώ μέχρι να φέρουν τα παιδιά μας πίσω. Θέλουμε τα παιδιά μας πίσω”, ανέφερε.

Ο Σουλεϊμάν Αϊντίν δηλώνει ότι το παιδί του απήχθη κατά την περίοδο της ειρηνευτικής διαδικασίας. “Χάθηκε το 2005. Είχα πάει σπίτι και μου είπαν δε πήγε σπίτι ο Οζκάν. Ρωτήσαμε, κάναμε έρευνα και μας είπαν ότι το παιδί μας το πήγαν στο βουνό. Πήγα στην αστυνομία, μου είπαν ότι πολύ πιθανόν να το πήγαν στο Λίτσε. Μπήκα στο λεωφορείο και πήγα στο Λίτσε, βρήκα τους τρομοκράτες, τους είπα ότι χάθηκε το παιδί μου και τους έδωσα το όνομα και επίθετό του. Ερεύνησαν και μου είπαν πως το παιδί μου ήταν εκεί. Τους είπαν ότι είναι μόνο 15 χρονών, τι δουλειά έχει εκεί. Μετά μου είπαν ότι έστειλαν το παιδί μου και δεν ήταν πια εκεί. Μου δημιούργησαν προβλήματα και έφυγα χωρίς να καταφέρω να κάνω τίποτα. Η μητέρα του είναι άρρωστη στο σπίτι και δεν μπορεί να σηκωθεί από το κρεβάτι. Λόγω του γιου, ο πατέρας μου πέθανε. Είμαστε σε άθλια κατάσταση, θέλουμε το παιδί μας. Αν δεν μου φέρουν το παιδί μου δεν φεύγω από δω. Αν χρειαστεί θα πεθάνουμε εδώ”, ανέφερε.