Αλέκος Μαρκίδης: Μα γιατί πρέπει να παραιτηθεί ο Νικολάτος;

Ο Αλέκος Μαρκίδης, για 49 χρόνια δικηγόρος, πρώην γενικός εισαγγελέας της Κυπριακής Δημοκρατίας, σε συνέντευξή του στον «Π», υποδεικνύει τα στραβά και τα ανάποδα της δικαστικής εξουσίας, που είναι πολλά και πρέπει να επιλυθούν αμέσως όπως επισημαίνει, ταυτόχρονα όμως απορρίπτει τους ισχυρισμούς περί γενικευμένης διαφθορά στο δικαστικό σύστημα της Κύπρου. Επιπλέον, κάνει κάποιες εισηγήσεις αναφορικά με στρεβλώσεις στην απονομή δικαιοσύνης. Ως γνωστόν, θέμα αξιοπιστίας της δικαστικής εξουσίας άνοιξε μετά τις γνωστές καταγγελίες του δικηγόρου Νίκου Κληρίδη για οικογενειοκρατία και ευνοιοκρατία στο δικαστικό σύστημα και το Ανώτατο Δικαστήριο, και την ενίσχυση των εν λόγω ισχυρισμών από γραπτή δήλωση του αδελφού του, Κώστα Κληρίδη, ο οποίος είναι ο νυν γενικός εισαγγελέας της Δημοκρατίας. «Πριν αρχίσουμε τη συνέντευξη θέλω να δηλώσω ότι είμαι δικηγόρος του προέδρου του Ανώτατου Δικαστηρίου, Μύρωνα Νικολάτου, και της αδελφής του, σε προσφυγή ενώπιον τού Ανώτατου Δικαστηρίου σε σχέση με διαφορές που είχαν με την Αρχή Λιμένων για απαλλοτρίωση ακίνητης περιουσίας δικής τους ή του πατέρα τους, για σκοπούς κατασκευής του λιμανιού Λάρνακας» ανέφερε ο κ. Μαρκίδης, προσθέτοντας: «Εκείνο το οποίο γνωρίζω προσωπικά, είναι ότι δύο φορές που πήγα στην ολομέλεια του Ανώτατου Δικαστηρίου και αντίδικος ήταν ο ίδιος ο γενικός εισαγγελέας, ο κ. Νικολάτος μόλις κάθισε στην έδρα είπε ότι 'θέλω να σας πληροφορήσω ότι ο κ. Μαρκίδης είναι δικηγόρος μου σε έφεση' και ρώτησε εάν υπάρχει αντίρρηση στο να δικάσει. Και τις δύο φορές ο γενικός εισαγγελέας είπε 'όχι καμία αντίρρηση, να προχωρήσουμε'».

Έχει βάση ο ισχυρισμός για ενδεχόμενη αμεροληψία του δικαστή, όταν ενώπιόν του εμφανίζεται ως δικηγόρος το τέκνο του;

Είναι λάθος να κρίνεται κάτι το οποίο συνέβαινε για πολλά χρόνια, με κριτήριο τις σημερινές αντιλήψεις. Για παράδειγμα, με αφορμή αυτά που ελέχθησαν για τον Χρίστο Τριανταφυλλίδη, ο κ. Τριανταφυλλίδης δεν είναι σε μία περίπτωση που ενεφανίσθη ενώπιον του πατέρα του, Μιχαλάκη Τριανταφυλλίδη, αλλά σε δεκάδες υποθέσεις. Κι αν ανατρέξετε στις αποφάσεις του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1960, θα δείτε ότι σε πάρα πολλές από αυτές, όταν ήταν δικαστής ο Μιχαλάκης Τριανταφυλλίδης, εμφανιζόταν ενώπιόν του ο αδελφός του Άντης Τριανταφυλλίδης και σε αρκετές περιπτώσεις και ο θείος του Στέλιος Παυλίδης, ο οποίος ήταν αυτός που τους μεγάλωσε όταν δολοφονήθηκε ο πατέρας τους. Δεν εθεωρείτο ότι αυτή η πρακτική δημιουργούσε πρόβλημα ή κώλυμα, λόγω της κουλτούρας της εποχής που ήθελε τους δικαστές να μην επηρεάζονται από αυτού του είδους τις σχέσεις. Και άλλο η σχέση μεταξύ δικαστή και διάδικου, και άλλο η σχέση μεταξύ δικαστή και δικηγόρου διαδίκου. Έχει διαφορά.

Γονείς και τέκνα

Προχθές, βουλευτής ωρυόταν για το ότι δικηγόροι-παιδιά δικαστών, εμφανίζονται ενώπιον δικαστών που είναι γονείς τους.

Είναι για να δείτε καμιά φορά… Εδώ και πάρα πολλά χρόνια, νομίζω από τα τέλη της δεκαετίας του ’90, ελήφθη απόφαση ότι όταν υπάρχει προγραμματισμένη εμφάνιση δικηγόρου που είναι τέκνο δικαστή, ενώπιον του δικαστή πατέρα του, τότε ο δικαστής εξαιρείται. Ακολούθως, με την πάροδο των χρόνων, παιδιά δικαστών εργοδοτούνταν από δικηγορικά γραφεία ή προσλαμβάνονταν στη Νομική Υπηρεσία, και τότε εγεννήθη θέμα εμφάνισης ενώπιον του δικαστή όχι του παιδιού του, αλλά του δικηγόρου που συνδέεται με το παιδί τού δικαστή είτε με συνεταιρική σχέση είτε με υπαλληλική. Και καλώς ή κακώς, εκείνο το οποίο επεκράτησε στην αρχή, ήταν ότι δεν εξαιρείται ο δικαστής σε τέτοια περίπτωση, εφόσον δεν εμφανίζεται προσωπικά το τέκνο τού δικαστή. Με την υπόθεση Νίκολας -για την οποία γίνεται πάταγος σαν να και είναι κάτι το πρωτοφανές, που δεν είναι, διότι όλα τα κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης έχουν ανάλογες καταδίκες- ελέχθη ότι έπρεπε ο κ. Κραμβής να πει του κ. Νίκολας ότι ήταν συμπέθερος με τον δικηγόρο του αντίδικου. Δεν το είπε και το ΕΔΑΔ κατεδίκασε την Κυπριακή Δημοκρατία. Μέχρι της στιγμής εκείνης, ο γενικός εισαγγελέας ήταν συνταυτισμένος με την άποψη ότι δεν είχε παραβιασθεί το δικαίωμα για δίκαιη δίκη. Ελήφθη η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, υποχρεωτικά το κράτος έπρεπε να συμμορφωθεί.

Εάν ο κ. Νίκολας δεν πήγαινε μόνος του να χειριστεί την υπόθεση και όριζε δικηγόρο, θα μπορούσε να παραπονεθεί στο ΕΔΑΔ ότι ο κ. Κραμβής δεν αναφέρθηκε στο συμπεθεριό του;

Όχι, διότι όλοι όσοι είμαστε μέσα στο επάγγελμα γνωρίζαμε ότι ο κ. Κραμβής ήταν συμπέθερος του κ. Πολυβίου. Ε δεν μπορείς να ξέρεις κάτι, να μην λες τίποτε, να κάθεσαι κλούβα και ανάλογα με το αποτέλεσμα της υπόθεσης να κάνεις παράπονο ή να χειροκροτείς την απόφαση. Άρα, όλα έχουν σχέση με το πώς εξελίσσονται τα πραγματικά γεγονότα μίας υπόθεσης. Κι έτσι βγήκε ένας κανονισμός από το Ανώτατο Δικαστήριο, ο οποίος λέει ότι όταν ενώπιον δικαστή εμφανιστεί δικηγόρος, ο οποίος έχει σχέση είτε υπαλληλική είτε συνεταιρική με το παιδί τού δικαστή, τότε ο δικαστής πρέπει να το πει και αν υπάρχει ένσταση, να κρίνει αναλόγως. Εγώ πιστεύω ότι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, αυτός ο κανονισμός -που ίσχυε και ισχύει αυτή τη στιγμή που μιλούμε- δεν είναι πλέον ικανοποιητικός και πρέπει να διορθωθεί. Πρέπει να τροποποιηθεί αυτός ο κανονισμός, ώστε να συνταυτισθεί με τις νέες αντιλήψεις που έχουν επικρατήσει στην κοινωνία μας. Με άλλα λόγια, δεν είναι θέμα ενστάσεως, αλλά να πει ο δικαστής από μόνος του ότι εξαιρείται. Βεβαίως, μπορεί να γεννηθεί θέμα με τη Νομική Υπηρεσία, διότι ουκ ολίγα παιδιά δικαστών εργάστηκαν και εργάζονται στη Νομική Υπηρεσία. Όμως, στην ουσία είναι δημόσιοι υπάλληλοι που υπηρετούν στη Νομική Υπηρεσία. Όταν δεν εμφανίζεται το παιδί του δικαστή ενώπιον του δικαστή πατέρα του, δεν μπορώ να δεχτώ ότι θα υπάρξει εύνοια προς τη Νομική Υπηρεσία επειδή εργάζεται εκεί το παιδί του δικαστή.

Λάθη ή διαφθορά;

Όμως, οι κύριοι Νίκος και Κώστας Κληρίδη, έχουν ρίξει σκιές σε δίκες που αφορούν συγκεκριμένη τράπεζα.

Κατ' αρχάς, η πληθώρα των υποθέσεων των τραπεζών είναι ενώπιον των επαρχιακών δικαστηρίων και όχι ενώπιον του Ανωτάτου. Μέχρι τώρα δεν υπήρξε θέμα. Και οι υποθέσεις των τραπεζών, τι νομίζετε ότι είναι; Πάει στο δικαστήριο μια τράπεζα και ζητά το λαβείν της. Πώς θα χάσει υπόθεση; Θέμα μπορεί να προκύπτει όταν πρέπει να ερμηνευθούν νόμοι για περίπλοκα θέματα -όπως οι τελευταίοι σαρωτικοί νόμοι για υποθήκες, εκποιήσεις και εξυγίανση- και είναι οι περιπτώσεις που μπορεί να χάσει ή να κερδίσει μια τράπεζα. Οι δικαστικές αποφάσεις κρίνονται με επιστημονικά κριτήρια, εάν είναι ορθή η εφαρμογή ή και η ανάλυση του νόμου κ.ο.κ.. Έχει πολλές αποφάσεις με τις οποίες διαφωνώ κάθετα και οριζόντια και ριζικά. Αλλά, άλλο το διαφωνώ επειδή έχει γίνει λάθος ερμηνεία του νόμου κατά τη γνώμη μου, και άλλο κάνω υπαινιγμούς ότι υπάρχει διαφθορά.

Υπάρχει η επισήμανση από τους κυρίους Νίκο και Κώστα Κληρίδη ότι έγινε εξωδικαστικός συμβιβασμός για αξιόγραφα στενών συγγενικών προσώπων του προέδρου του Ανωτάτου Δικαστηρίου, και ακολούθως ο πρόεδρος του Ανωτάτου έκρινε με την ψήφο του απόφαση υπέρ της τράπεζας με την οποία έγινε ο συμβιβασμός.

Ο συμβιβασμός της κόρης του προέδρου ήταν το 2015 και κατά την εμφάνιση ενώπιον του δικαστηρίου, που εδηλώθη ο συμβιβασμός και απεσύρθη η αγωγή, ήταν παρούσα η Νομική Υπηρεσία, η οποία δεν εζήτησε καν έξοδα για την απόσυρση της αγωγής - η αγωγή ήταν και εναντίον του κράτους. Εσυμβιβάσθη μία υπόθεση το 2015, που προφανέστατα θα έχανε η τράπεζα εάν εδίκαζε και θα πλήρωνε μεγαλύτερο ποσό. Υπάρχει και η εξήγηση από τον δικηγόρο τής θυγατέρας του κ. Νικολάτου. Τώρα, θα δικάσουμε την υπόθεση εκ νέου; Όταν ένας συμβιβασμός έγινε το 2015, σοβαρολογούμε ότι δεν μπορούσε ένας δικαστής να δικάσει προς τα τέλη του 2018;

Η υπόθεση της αδελφής έκλεισε τρεις μήνες πριν την απόφαση για την τράπεζα.

Η αδελφή του είναι άλλο πρόσωπο και είχε δικηγόρο τον Χρίστο Κληρίδη και ξέρουμε τη σχέση με τον Κώστα Κληρίδη. Και η Τράπεζα Κύπρου μάς λέει ότι έγιναν και άλλοι πολλοί ανάλογοι συμβιβασμοί. Και να μην ξεχνούμε ότι η υπόθεση βασικά αφορούσε τον κ. Ηλιάδη. Αν ο κ. Ηλιάδης δεν κέρδιζε την έφεση, η τράπεζα θα πλήρωνε ένα πρόστιμο. Ε; Και θα καταστρέφετο η τράπεζα με ένα πρόστιμο, ώστε να πρέπει να γίνει όλη αυτή η μανούβρα;

Πρέπει να παραιτηθεί ο πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου μετά από όλον αυτό τον σάλο που έχει ξεσπάσει;

Γιατί να παραιτηθεί; Εάν παραιτηθεί σημαίνει ότι παραδέχεται και θα αρχίσουν να του λένε άρα ήσουν ένοχος. Να παραιτηθεί και να παραδεχθεί ότι επηρεάστηκε; Δεν μπορεί να παραδεχθεί κάτι τέτοιο και ορθά δεν παραιτείται.

Σύμφωνα με τον Αλέκο Μαρκίδη, τα προβλήματα της δικαστικής εξουσίας ξεκίνησαν το 1964, «όταν εν τη σοφία τους οι τότε κυβερνώντες αποφάσισαν να συγχωνεύσουν τα δύο δικαστήρια σε ένα, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα δικαστήριο το οποίο συγκέντρωσε όλες τις εξουσίες, και του παλαιού Συνταγματικού Δικαστηρίου και του παλαιού Ανωτάτου». Το δίκαιο της ανάγκης, σημειώνει ο πρώην γενικός εισαγγελέας, μπορεί να επέβαλλε κάποια νομοθεσία κατά παρέκκλιση του Συντάγματος, όσον αφορά τη δικαστική εξουσία, αλλά όφειλαν να ψηφίσουν έναν νόμο όσον το δυνατόν πιο κοντά στο Σύνταγμα. «Για ποιο λόγο να καταργηθούν τα δύο δικαστήρια και να μην συμπληρωθούν τα κενά των δικαστών στα δύο χωριστά δικαστήρια; Και να εφαρμοστεί το Σύνταγμα που έλεγε ότι εάν υπάρχει θέμα με τους δικαστές του ενός δικαστηρίου εξετάζεται από τους δικαστές του άλλου δικαστηρίου, δηλαδή για το κατά πόσον υπήρξε ή υπάρχει ανάρμοστη συμπεριφορά μέλους του άλλου δικαστηρίου; Και είναι τα ίδια θέματα που μπορεί να εξετασθούν και για τον ίδιο τον γενικό εισαγγελέα και τον βοηθό γενικό εισαγγελέα, και περίπου τα ίδια με βάση του τι μπορεί να εξεταστεί για τον γενικό ελεγκτή κ.ο.κ. Αυτή τη στιγμή, υπάρχει Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο, που είναι οι ίδιοι άνθρωποι του Ανώτατου Δικαστηρίου. Το Ανώτατο, εξ όσων αντιλαμβάνομαι, έχει δεχθεί να διευρυνθεί το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο με προσθήκη επαρχιακών δικαστών, αλλά εάν δεν τροποποιήσει η Βουλή τον νόμο, δεν έχει ευθύνη το Ανώτατο Δικαστήριο, είτε δεχθεί είτε δεν δεχθεί» επισημαίνει ο κ. Μακρίδης.

Η Greco δεν μπορεί να δώσει λύσεις;

Θα κάνει συστάσεις, δεν είναι υποχρεωτική η υιοθέτηση των εισηγήσεών της. Και η Greco δεν ασχολείται μόνον με τα δικαστήρια, αλλά και με τους βουλευτές…

Διορισμός δικαστών

Έχουμε τους καλύτερους δικαστές που θα μπορούσαμε να έχουμε στην Κύπρο;

Το σύστημα δεν είναι σωστό. Πήραμε το αγγλικό σύστημα και το κάναμε κυπριακό, τού δώσαμε πολύ κυπριακό χρώμα. Στην Αγγλία υπάρχει το Ανώτερο Δικαστήριο, πάνω από το οποίο υπάρχει το Εφετείο και πάνω από το οποίο υπάρχει το Ανώτατο Δικαστήριο. Και διορίζονται δικαστές οι οποίοι είναι επιτυχημένοι δικηγόροι στον τομέα τους. Εδώ πέρα είναι άλλως πως το σύστημα. Διορίζονται δικαστές επειδή συμπλήρωσαν ένα μίνιμουμ χρονικό διάστημα άσκησης επαγγέλματος είτε ως ελεύθεροι επαγγελματίες είτε ως υπάλληλοι δικηγορικών γραφείων είτε ως δημόσιοι υπάλληλοι στη Νομική Υπηρεσία.

Με ποια κριτήρια;

Τους διορίζει το Ανώτατο Δικαστήριο. Κάνουν συνεντεύξεις ολιγόλεπτης διαρκείας. Εγώ σας λέω ότι εάν η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας διόριζε κάποιον υπάλληλο κλίμακας Α4, με τις διαδικασίες που ακολουθεί μέχρι σήμερα το Ανώτατο Δικαστήριο για τον διορισμό δικαστών, το Ανώτατο Δικαστήριο θα ακύρωνε τον διορισμό διότι δεν έγινε η δέουσα έρευνα ή δεν υπάρχει η αιτιολογία. Όμως, θεωρείται ότι ο διορισμός δικαστή συνδέεται με τη δικαστική εξουσία και δεν είναι διοικητική πράξη, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει δυνατότητα κρίσεως (σύγκρισης βιογραφικών κ.λπ.).

Όχι ατάκες

Άλλα προβλήματα σε σχέση με τους δικαστές;

Το δεύτερο, μέχρι πρόσφατα κάποιος με μία ελάχιστη υπηρεσία διορίζετο στο επαρχιακό δικαστήριο. Σε κάποιες περιπτώσεις κρίνετο ότι δεν απέδιδε κανονικά, δεν τον απέλυαν, αλλά τον άφηναν εκεί χωρίς ανέλιξη. Ε ασφαλώς δημιουργείτο πρόβλημα, από έναν πικραμένο δικαστή - κανένας δεν παραδέχεται ότι ορθά δεν προήχθη. Αλλά το κυριότερο πρόβλημα που βλέπω εγώ είναι το εξής: Διορίζεις δικαστή έναν νεαρό δικηγόρο, κοπιάζει, μάλιστα υπό συνθήκες που πολλές φορές είναι απάνθρωπες λόγω φόρτου εργασίας κ.λπ., αλλά ασχολείται για 20 χρόνια με υποθέσεις ιδιωτικής φύσης, μέχρι να τύχει να πάει στο Ανώτατο Δικαστήριο. Πάει στο Ανώτατο Δικαστήριο και ξαφνικά είναι ο κριτής περίπλοκων συνταγματικών θεμάτων και δημοσίου δικαίου, χωρίς να έχει περάσει από αυτού του είδους τα θέματα. Και από την πρώτη ημέρα βγάζει απόφαση ή κάθεται στην ολομέλεια να πει γνώμη πάνω σε αναφορά Προέδρου της Δημοκρατίας εναντίον προέδρου της Βουλής, για παράδειγμα. Τι σύστημα είναι τούτο; Και τώρα δημιουργήσαμε Διοικητικό Δικαστήριο με εξειδικευμένους δικαστές για ειδικές υποθέσεις, που σε περίπτωση έφεσης μιας απόφασης, πάει στο Ανώτατο που είναι δικαστές οι οποίοι υποτίθεται τα ξέρουν καλύτερα, αλλά όμως δεν ήταν η δουλειά τους όταν ήταν στο επαρχιακό δικαστήριο. Θα αρχίσουν να κάνουν προαγωγές και από το Διοικητικό Δικαστήριο; Μόνον ένας είναι ο πρόεδρος του Διοικητικού Δικαστηρίου… Πρέπει να καταλάβουν και στη Βουλή ότι ήρθε η ώρα να δουν όλα αυτά τα θέματα κατά τρόπον σοβαρό και σίγουρα όχι για να εκτοξεύουν ατάκες από τα μικρόφωνα.

Επιτροπή σοφών

Θα δει το θέμα η Επιτροπή Θεσμών της Βουλής την ερχόμενη Τετάρτη.

Τι θα εξετάσει η Επιτροπή Θεσμών; Θα μπει στην ουσία; Δεν θα μπει στην ουσία. Θα γίνει μία συνεδρίαση, θα τελειώσει η συνεδρίαση, θα βγουν έξω, θα δουν τα μικρόφωνα, θα πουν διάφορες κουβέντες, τη νύχτα θα εφαρμοστεί ο κώδικας του ΡΙΚ για να ακουστούν όλοι από το δελτίο ειδήσεων και ο μισός κόσμος θα κλείσει την τηλεόραση. Στις κοινοβουλευτικές επιτροπές, το έργο που παράγεται εξαρτάται από το επίπεδο, από το εάν οι βουλευτές κάνουν καλά τη δουλειά τους ή γίνονται οι συζητήσεις για σκοπούς δημοσιότητας κ.λπ. Πιστεύω ότι πρέπει να ορισθεί μία επιτροπή από ανθρώπους εγνωσμένου κύρους, οι οποίοι θα μελετήσουν το όλο θέμα και θα κάνουν μια σοβαρή εισήγηση προς την εκτελεστική εξουσία, και εκείνη με τη σειρά της -εάν υιοθετήσει την εν λόγω εισήγηση- να τη στείλει στη Βουλή. Εάν την υιοθετήσει και η Βουλή, τότε να γίνει νομοθεσία. Αυτή την πρωτοβουλία νομίζω ότι μπορεί να την αναλάβει η ίδια η κυβέρνηση. Και επειδή πλέον υπάρχει υπερσυγκέντρωση εξουσιών, πιθανόν να είναι ορθόν να διορισθεί ένας νέος αξιωματούχος, εξίσου ανεξάρτητος με τον γενικό εισαγγελέα, που να έχει την ευθύνη των ερευνών και των ποινικών διώξεων. Δηλαδή, να είναι διευθυντής ποινικών διώξεων, όπως και στην Αγγλία. Και ο γενικός εισαγγελέας να μείνει νομικός σύμβουλος του κράτους και ο υπερασπίζων το κράτος ενώπιον των αστικών δικαστηρίων κ.λπ. Εγώ εντοπίζω μία ακόμη αδυναμία: οι δικαστές έχουν απομονωθεί από τη λοιπή κοινωνία και την οικογένεια των νομικών. Και όταν είσαι απομονωμένος δημιουργούνται άλλες νοοτροπίες, οι οποίες σιγά-σιγά σε κάνουν να πάρεις διαζύγιο από τις σύγχρονες αντιλήψεις της οικογένειας των δικηγόρων, αλλά και της κοινωνίας γενικότερα.

Στο δικαστήριο δεν πήγαν υποθέσεις για την κρίση

Ερωτηθείς εάν οι πολίτες πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στα κυπριακά δικαστήρια, ο Αλέκος Μαρκίδης απάντησε ότι η κοινωνία πρέπει να καταλάβει ότι «δεν υπάρχει εκτεταμένη διαφθορά μέσα στη δικαστική εξουσία της Κύπρου». Μεμονωμένες περιπτώσεις -παρόλο που δεν έχουν γνωσθεί και άρα κατά τεκμήριο δεν υπάρχουν- δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει ότι υπάρχουν, όμως η πείρα όλων αυτών που έχουν τριβή με τη δικαιοσύνη λέει είναι ότι δεν υπάρχει διαφθορά, συμπλήρωσε. «Μπορεί να υπάρχει θέμα βελτίωση της ποιότητας των αποφάσεων ορισμένων δικαστών, μπορεί να υπάρχει θέμα ανεπάρκειας άλλων, που δεν έπρεπε να είχαν καν διορισθεί. Άλλο αυτό το θέμα και άλλο θέμα διαφθοράς υπό την έννοια δωροδοκίας ή ανταλλαγμάτων είτε οτιδήποτε άλλο. Κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Είναι πιο εύκολο να λες ότι υπάρχει διαφθορά και να δικαιολογείσαι στον πελάτη σου ότι χάσαμε διότι… Η κοινωνία μας όπως έχει εξελιχθεί, μόλις κάποιος κατηγορήσει κάποιον άλλο, γίνεται αμέσως πιστευτός, με αποτέλεσμα πάμε για χάος» πρόσθεσε.

Διότι δεν τιμωρήθηκε κανένας για την οικονομική κρίση.

Και τι φταίει το δικαστήριο; Είχε μπροστά του υποθέσεις και δεν τις δίκασε σωστά; Όσες υποθέσεις διαφθοράς πήγαν στο δικαστήριο, καταδικάσθησαν. Το δικαστήριο περιμένει να του στείλεις κατηγορούμενους, και είναι υποχρεωμένο να εφαρμόσει το τεκμήριο της αθωότητας και να ερμηνεύσει τον νόμο ορθώς. Οι υποθέσεις που έστειλαν δικαστήριο, δεν είχαν και δεν έχουν καμία σχέση με την καταστροφή της οικονομίας, εάν με ρωτάτε εμένα. Και επομένως, το εάν υπήρχε καταδίκη ή εάν υπήρχε αθώωση, δεν είχε σχέση με την καταστροφή της οικονομίας. Δεν κατεστράφη η οικονομία διότι είπε ο Ηλιάδης σε μία γενική συνέλευση ότι έχουμε έλλειμμα 200 εκατομμύρια ευρώ ενώ ήταν 400. Μπορεί να ζήμιωσαν άνθρωποι, αυτό είναι κάτι άλλο. Αλλά δεν είναι γι' αυτό που κατεστράφη η κυπριακή οικονομία.