Πότε είναι αναγκαία τα πλυντήρια

Πρόσφατα ακούσαμε ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πιέζει την Κύπρο να αλλάξει τον νόμο για το τραπεζικό απόρρητο. Στόχος η υλοποίηση της αμοιβαίας συνδρομής μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ για την πιο αποτελεσματική είσπραξη φόρων και δασμών. Με λίγα λόγια για την πιο αποτελεσματική πάταξη της φοροδιαφυγής.

Αυτή η παρέμβαση μου θύμισε ένα άρθρο που είχα γράψει πριν καμιά 15αριά ίσως και περισσότερα χρόνια. Ποιος είναι ο λόγος που υπάρχει το τραπεζικό απόρρητο, η προστασία για τα προσωπικά δεδομένα, το ιατρικό και δικηγορικό απόρρητο, η συνταγματική πρόνοια «έκαστος έχει το δικαίωμα σεβασμού και διασφαλίσεως του απορρήτου της αλληλογραφίας ως και πάσης άλλης επικοινωνίας»;

Ο λόγος που υπάρχουν όλα αυτά για να μπορούμε να ζούμε ελεύθερα. Αν θέλω να αγοράσω και να φορέσω ροζ γυναικεία εσώρουχα, αλλά ντρέπομαι να μην το μάθουν οι φίλοι μου οι Λεμεσιανοί. Αν έχω μισό εκατομμύριο καταθέσεις να μην το μάθουν οι συγγενείς μου και να τρέχουν να ζητούν «βοήθεια». Αν θέλω να στείλω ένα email να βρίζω τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή το αφεντικό μου να μην το δω την επόμενη μέρα στο φατσοβιβλίο.

Δυστυχώς όμως στην Κύπρο, με τα πιο πάνω προσχήματα, σχεδιάσαμε και εφαρμόσαμε όλες τις νομοθεσίες και τις διαδικασίες για να προστατεύουμε τον κάθε απατεώνα και εγκληματία. Την ίδια ώρα που δεν μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε τα τραπεζικά δεδομένα ή μια συνομιλία εγκληματικών στοιχείων μπορούσε κάποιος απατημένος σύζυγος, που είχε (ελπίζω να έχουν αλλάξει τα πράγματα) έναν γνωστό στη Cyta με τη μεγαλύτερη ευκολία και καταβάλλοντας φυσικά μια ταρίφα, να μάθει πότε, από πού και με ποιον μιλούσε η σύζυγός του. Την ίδια ώρα που ξέπλεναν εκατομμύρια οι τράπεζες χωρίς να δίνονται στοιχεία για να μην «παρανομήσουν», ένα τηλεφώνημα σε ταμία (ελπίζω να έχει αλλάξει) και μάθαινες ό,τι ήθελες για οποιοδήποτέ (πόσα χρωστούσε, πόσο καθυστερημένες ήταν οι δόσεις κ.λπ.). Ήθελε ο δημοσιογράφος να κάνει μια έρευνα και του ασκούσαν ποινική δίωξη για παρεμπόδιση έρευνας την ίδια στιγμή που ο άλλος έκτιζε πυραμίδα κρυμμένος πίσω από το τραπεζικό απόρρητο.

Αν λοιπόν πραγματικά θέλαμε να προστατέψουμε τα προσωπικά δεδομένα, την προσωπικότητα και τον ιδιωτικό βίο των πολιτών, θα τα βάζαμε όλα κάτω και θα γράφαμε σωστές νομοθεσίες και διαδικασίες. Τι να κάνουμε όμως που τυγχάνει τέτοιες μεταρρυθμίσεις να μην συνάδουν με το μοντέλο ενός παγκόσμιου πλυντηρίου και όχι μόνο.

Αν πιστεύετε πως αυτά είναι υπερβολές προσπαθήστε να απαντήστε στο ερώτημα «γιατί ένα κράτος να έχει νομοθεσίες και θεσμούς που εμποδίζουν την πάταξη της φοροδιαφυγής και αναγκάζονται τρίτοι - οι εταίροι μας να μας ζητήσουν, να μας επιβάλουν τη βελτίωση;»… και ελπίζω να μην βρεθεί κάποιος να πει ότι επειδή στην Κύπρο σεβόμαστε περισσότερο τον ιδιωτικό βίο από τους εταίρους μας. Είμαι σίγουρος πως θα βρεθεί.

Να θυμάστε, σε μια δημοκρατία τα πλυντήρια δεν τα χρειαζόμαστε για το ξέπλυμα του κάθε απατεώνα αλλά για τα ροζ εσώρουχα μας.